- Metody chemiczne (dodatek polielektrolitów, koagulantów mineralnych, pytu węglowego,
substancji nieorganicznych np. sole żelaza i wapna, organicznych np. polimery)
• Odwadnianie (wysokowydajne usuwanie z osadów wody wolnej oraz wody związanej); rezultatem jest zwiększenie stężenia suchej masy i zmniejszenie objętości osadu, uwodnienie osadów ściekowych po odwodnieniu mieści się w granicach 50-88%.
- Odwadnianie wwarunkach naturalnych (poletka osadowa, złoża gruntowo-roślinne)
- Odwadnianie mechaniczne (workownice, wirówki sedymentacyjne, prasy filtracyjno-taśmowe)
• Suszenie osadów (polega na doprowadzeniu ciepła do osadów w celu odparowania
zawartej w nich wody: osady nie stanowią zagrożenia dla człowieka, mają mniejszą masę i niższe koszty transportu, nie ulegają rozkładowi biologicznemu, są całkowicie pozbawione organizmów chorobotwórczych, są łatwe do przechowywania, mogą być łatwo spalane bez dodatkowego paliwa (kaloryczność osadu wzrasta), nabierają wartości rynkowej jako nawóz lub środek kondycjonujący glebę)
Proces suszenia przebiega według następujących etapów.
1. suszenie wstępne, temperatura osadów wzrasta do stałej wartości
2. suszenie zasadnicze, stan ustalony (suszenie ze stałą prędkością)
3. suszenie końcowe, w którym rozpoczyna się suszenie ze zmniejszającą się prędkością prowadzącą do osiągnięcia
uwodnienia równowagowego Metody suszenia:
- suszenie konwekcyjne - bezpośredni kontakt suszonych osadów z nośnikiem ciepła. Gaz suszący przepływa nad osadem, a ciepło przenoszone jest z gazu do suszonego materiału. Woda parująca z osadów przechodzi do gazu suszącego i wraz z nim jest odprowadzana z urządzenia
- suszenie kontaktowe - przenoszenie ciepła z nośnika ciepła na osady przez powierzchnię wymiany (kontaktow/ą). W procesie suszenia kontaktowego suszony materiał znajduje się na ogrzewanej nośnikiem ciepła powierzchni. Odparowana woda usuwana jest z urządzenia wraz z powietrzem obcym, przenikającym przez nieszczelności lub za pomocą doprowadzanego małego strumienia powietrza