75398

Natężenie prądu jonow ego Na* jest mniejsze

w waninkach niedokrwienia, przedawkowania glikozydów naparstnicy, hiperpotasemii. upośledza depolaryzację.

Szybkość przewodzenia w mięśniu sercowym zależy od:

-wielkości odcinka jeszcze niepobudzonego błony

•natężenia prądu płynącego między miejscem pobudzonym a mepobudzonym •prądu lokalnego

•szybkości narastania potencjału i amplitudy •wartość wyjściowa potencjału spoczynkowego

Serca nie wprowadzimy w skurcz tężcowy ale możemy go wprowadzić w skurcz dodatkowy(ekstrasystole) po którym następuje przerwa wyrówmawcza Powstaje ona gdyż wypada jeden skurcz normalny i dopiero następny impuls z układu bodźcotwórczego przywraca prawidłowe funkcjonowanie serca.

Serca ma swój automatyzm - nie zależy od bodźców inicjujących z układu nerwowego Serce ma zdobiość do generowania impulsu czynnego w strukturach tk-bodźcotwórczych

Tkanka bodicowtwórcza- układ bodźcoprzewodzący serca ośrodki automatyzmu

I    rzędowy- węzeł zatokowo-przedsionkowy

II    rzęd. - węzeł przedsionkowo- komorowy

III    rzęd - pęczek Palladino-Hissa

IV    rzęd.-włókna Purkiniego

Węzeł zatokowo-przedsionkowy i przedsionkowo-komorowy nie ma stałego potencjału spoczynkowego Impulsy stanu czynnego są przewodzone na komórki robocze

Rynu zatokowy- narzucony przez węzeł zatokowo-przedsionkowy . stan czynnościowy przekazany na węzeł przedsionkowo-komorowy zanim zakończy się faza powobrej repolaryzacji.

SA-węzeł zatokowo-przedsionkowy- u ujścia żyły czczej głównej, u człowieka odchodzi o niego pęczek Bachmanna. kienije się do lewego przedsionka dzięki temu niemalże równoczesny skurcz obu przedsionków. Jego wyłączenie powoduje przejęcie nadrzęcbiej roli przez węzeł przedsionkowo-komorowy (przy jednoczesnym zwobiieniu pracy serca).

Między tymi węzłami jest droga międzywęzłowa

Drogi międzywęzłowe

przednia- Bachmanna środkowa- Weckenbaha tybia-Thorena

AV węzeł przedsionkowo-koinorowy-staitowi jedyną drogę rozprzestrzeniania się pobudzenia z przedsionków na komory Szybkość przewodzenia bardzo mała co opóźnia dpolaryzację komór mniej więcej o 100-150 ms w stosunku do depolaryzacji przedsionków.

Pęczek Palladino-Hissa- jego odnogi-prawa i lewa przebiegają po obu stratach przegrody do komór Lewa odnoga dzieli się na wiązkę przednią i tylną Odnogi i wiązki biegną pod wsierdziem w kierunku koniuszka serca po obu stronach przegrody między komarowej i łączą się z włóknami Purkiniego.

Włókna Ihirkiniego-rozpoczynają się w utworzonych przez rozgałęzienia odnóg pęczka Hissa splotach powsierdziowych. Charakteryzują się największą szybkością przewodzenia (obie komory kurczą się niemalże równocześnie).

Unerwienie tk.bodźcotwórczej- A V unerwiony przez n błędny a SA przez włókna wspókzubie i przywspółczubie w stosunku 1:1.

Serce unerwione jest przez

-pozazwojowe włókna współczubte pochodzące ze zwojów gwieździstych i zwojów szyjnych (mediator-noradrenalma) -przedzwojowe włókna przywspółczubte-pochodzące z obu pni nerwu błędnego (mediator - acetylocholina)