(25)

Natężenie / prądu elektrycznego płynącego w przewodniku jest wprost proporęjonalna do napięcia U przyłożonego do jego końców.

J~U

Rolę współczynnika proporcjonalności pełni odwrotność oporu elektrycznego R. Możemy zatem napisać:

Prawo Ohma pozwala na wyznaczenie oporu przewodnika R.

2. Przebieg doświadczenia

Schemat układu, za pomocą którego będziemy sprawdzać prawo Ohma. pokazuje rysunek

R

Jako źródła napięcia używamy zasilacza prądu stałego, który pozwala na pobór prądu o wybranym napięciu U_X.U₂.... Pomiar dokonujemy dla trzech oporników (rezystorów) o oporach 1000-1000 O. Natężenie przepływającego prądu powinno być na tyle małe, aby ich temperatura nie zmieniała się. Dla danego opornika mierzymy natężenia przepływającego: prądu J dla pięciu różnych napięć.

Wyniki notujemy w tabeli.

Nr	U(V)		* = y (Q)
1
2
3
4
5

Otrzymane wyniki pomiaru przedstawiamy w postaci wykresu, odkładając na osi y natężenie płynące w przewodniku prądu, a na osi x napięcie na końcach przewodnika. Otrzymujemy prostą, nachyloną do osi x.

J(A)

U(V)

Jak z wykresu wynika natężenie prądu płynącego w przewodniku jest proporcjonalne do napięcia. Zależność ta jest potwierdzeniem prawa Ohma.

Jak wspominaliśmy wcześniej opór przewodnika (rezystencja).

Jednostką oporu jest 1 Q (ohm).

1Q jest to opór przewodnika, przez który pod napięciem IV płynie prąd o natężeniu 1A.

Z otrzymanych danych możemy zatem uzyskać wartości oporu oporników użytych w doświadczeniu.

3. Obliczenie niepewności pomiarowej

Ponieważ dla danego opornika pomiar został przeprowadzony pięciokrotnie, błąd możemy obliczyć jako średnią niepewność kwadratową:

Wynik pomiaru podajemy w postaci:

R = R±AR.

4. Dyskusja otrzymanych wyników

Jeżeli znamy wartości oporu oporników użytych w doświadczeniu, należy sprawdzić czy w granicach niepewności pomiarowej uzyskaliśmy podobne wartości R W przypadku wystąpienia różnicy pomiędzy wynikiem pomiaru, a wartością oporu opornika należy zastanowić się co może być tej niezgodności przyczyna.

5\