przy tym napięcie sprzężenia zwrotnego jest wprost proporcjonalne do prądu wyjściowego lwyj.
Możliwa jest również kombinacja tych sposobów odprowadzania energii sygnału, przy którym napięcie sprzężenia zwrotnego ma dwie składowe: jedną proporcjonalną do napięcia wyjściowego, a drugą proporcjonalną do prądu wyjściowego (rys. 7-3c). Takie sprzężenie nazywa się sprzężeniem mostkowym lub mieszanym w stosunku do wyjścia.
Rys.
7.4. Sposoby wprowadzenia sprzężenia zwrotnego a — szeregowe sprzężenie zwrotne; b — równolegli- sprężenie zwrotne; c — mieszane (mostkowe) w stosunku do wejścia sprzężenie zwrotne
Obwody wzmacniacza często są bardzo złożone i trudno jest wówczas określić, który z wymienionych sposobów odprowadzania energii sygnału został zastosowany w rozpatrywanym układzie. W celu rozwiązania tego zadania należy w myśli najpierw przerwać obwód obciążenia, a potem zewrzeć obciążenie. Jeżeli przy przerwaniu obwodu obciążenia napięcie sprzężenia zwrotnego nie znika zaś znika przy zwarciu, to w układzie zastosowano sprzężenie zwrotne napięciowe; jeżeli napięcie sprzężenia zwrotnego znika przy przerwie w obwodzie obciążenia, a nie znika przy zwarciu, to w układzie zastosowano sprzężenie zwrotne prądowe. Jeżeli natomiast napięcie sprzężenia zwrotnego pozostaje przy przerwie w obwodzie obciążenia oraz przy zwarciu, to w układzie znalazło zastosowanie mieszane w stosunku do wyjścia sprzężenie zwrotne.
Jeżeli . sygnał sprzężenia zwrotnego jest doprowadzany do obwodu wejściowego szeregowo ze źródłem sygnału (rys. ?-4a), to sprzężenie nazywa się szeregowym sprzężeniem zwrotnym. Jeżeli to sprzężenie jest wprowadzane równolegle do źródła sygnału (rys. 7-4b), to sprzężenie nazywa się równoległym sprzężeniem zwrotnym. Istnieje również mieszany sposób doprowadzania sprzężenia zwrotnego do obwodu wejściowego (rys. 7-4c), zwanego mieszanym lub mostkowym w stosunku do wejścia sprzężeniem zwrotnym.
W celu określenia, który ze sposobów wprowadzania sprzężenia zwrotnego znalazł zastosowanie wystarczy w myśli przerwać obwód źródła sygnału, a następnie zewrzeć źródła Jeżeli napięcie sprzężenia zwrotnego nie jest doprowadzane do wejścia przy przerwie obwodu źródła sygnału, a jest doprowadzane 'przy jego zwarciu, to w układzie zastosowano szeregowe sprzężenie zwrotne. Jeżeli napięcie sprzężenia zwrotnego jest do-
prowadzane do wejścia przy przerwie w obwodzie źródła sygnału, a nie jest doprowadzane przy jego zwarciu, to w układzie znalazło zastosowanie równolegle sprzężenie zwrotne. Jeżeli natomiast napięcie sprzężenia zwrotnego jest doprowadzane do wejścia zarówno przy przerwie, jak i przy zwarciu źródła sygnału, to w układzie zastosowano mieszane w stosunku do wejścia sprzężenie zwrotne.
7.2. WPŁYW SPRZĘŻENIA ZWROTNEGO NA WŁASNOŚCI WZMACNIACZA
7.2.1. Współczynnik wzmocnienia
Przeanalizujmy wpływ sprzężenia zwrotnego na podstawowe parametry wzmacniacza — współczynnik wzmocnienia, zniekształcenia nieliniowe i zakłócenia, stabilność wzmocnienia, oporności wejściową i wyjściową oraz charakterystyki: częstotliwościową, fazową i przejściową.
W celu określenia wpływu sprzężenia zwrotnego na współczynnik wzmocnienia wykorzystamy układ szeregowego napięciowego sprzężenia zwrotnego (rys. 7-5). W celu uproszczenia ana-lizy załóżmy, ze oporność wejściowa wzmacniacza jest nieskończenie duża, a więc prąd wej-ściowy jest równy zeru. Niech r_l—Ly° b źródło sygnału dostarcza na Ć\ yj **
wyjściu (zaciski ad) napięcie si- -5-,
nusoidalne 0 o stałej amplitudzie i częstotliwości, a wzmacniacz niech będzie układem ściśle liniowym (linearnym). W tych warunkach na wyjściu wzmacniacza i na wyjściu obwodu sprzężenia zwrotnego pojawi się napięcie sinusoidalne i 0,o w przypadku ogólnym przesunięte w fazie w stosunku do O ze względu na istnienie w układzie oporności biernych (reak-tancji).
Współczynnik wzmacniacza bez sprzężenia zwrotnego ku oraz współczynnik sprzężenia zwrotnego ft określone są w tym przypadku zależnością:
tJwyl ' J~7 0
|-0— c | |||
fi |
Rys. 7.5. Wpływ sprzężenia zwrotne-go na współczynnik wzmocnienia
Ovt) ’ 1 Urny i 1 “
gdzie — napięcie na wejściu wzmacniacza. Stąd
U,P = ftku Uwti
(7.1)
(7.2)
327