75938

Rudi powietrza w drogach oddechowych i v>^rymiana Łazów oddechowych w płucach.

transport gazów oddechowych przez krew do tkanekioddychanie zewnętrzne).

Mechanizm oddychania polega na rytmicznych ruchach klatki piersiowej, prowadzących do wzrostu jej objętości przy wdechu i zmniejszeniu przy wydechu. W czasie wdechu powiększenie objętości klatki piersiowej następuje na skutek pracy mięśni wdechowych, głównie przepony i mięśni międzyżebrowych zewnętrznych. Obniżenie przepony i rozszerzenie oraz uniesienie żeber,powiększajce objętość klatki piersiowej w czasie wdechu powoduje zmniejszenie ciśnienia

w jamie opłucnej i w następstwie rozciąganie płuc. Rozciągnięcie i powiększenie pęcherzyków płucnych prowadzi do spadku w nich ciśnienia poniżej atmosferycznego, co daje w konsekwencji wsysanie powietrza z zewnątrz i wypełnianie nim pęcherzyków płucnych. Wdech jest więc

Ujemne ciśnienie w worku opłucnowym konieczne dla procesu wdechu, utrzymywane jest dzięki dwóm procesom działającym przeciwstawnie: elastyczności pęcherzyków płucnych dążących do maksymalnego skurczu, dających siłę działającą dośrodkowo oraz działającej odśrodkowo dążności ścian klatki piersiowej do zwiększenia objętości, nieco zmniejszonej. Energia nagromadzona w rozciągniętych i elastycznych pęcherzykach przy wdechu wykorzystana jest przy wydechu.

Wymiana C02 i O 2 między krwią a płucami zachodzi dzięki różnicy ciśnień parcjalnych między tymi gazami a krwią. Gśnienie parcjalne tlenu w pęcherzykach płucnych jest wysokie i wynosi ok. 104 mm Hg(13,8 kPa). Krew żylna, dopływająca do pęcherzyków płucnych, posiada niskie ciśnienie parcjalne tlenu rzędu 50 mm Hg (6,7 kPa).Dzięki różnicy ciśnień,na zasadzie dyfuzji tlen przenika do krwi aż do zrównania się w niej ciśnienia parcjalnego z powietrzem pęcherzykowym, tj. dook. 100 mm Hg(13,3 kPa).

Ciśnienie parcjalne C02 w pęcherzykach wynosi 40 mm Hg(5,3 kPa). Krew żylna dopływająca do pęcherzyków jest znaczenie bogatsza w C02 którego ciśnienie wynosi 46 mm Hg (6,1 kPa) w wyniku tych różnic C02 oddawany jest do pęcherzyków płucnych aż do spadku ciśnienia parcjalnego do ok. 40 mm Hg(5,3 kPa)

Z krwi tlen przekazywany jest tkankom, które mają znacznie niższą jego prężność, waliającą się w granicach 20-40 mm Hg (2,6-5,3 kPa), natomiast C02, którego prężność w tkankach jest wyższa i wynosi 50 mm Hg (6,7 kPa) przenika do krwi.