3) Jaką wybrać specjalizację projektowanych komórek (technologiczną czy przedmiotową)?
4) Jak powiązać poszczególne fazy technologiczne procesu produkcyjnego?
Tworzenie struktury produkcyjnej można traktować jako kombinatoryczne łączenie stanowisk roboczych i komórek wyższych stopni, lub też kombinatoryczne grupowanie detali planowanych do wykonania w określonej komórce produkcyjnej.
W praktyce znane są dwie tendencje tyjorzenia struktury produkcyjnej:
> tendencja technologiczna (specjalizacja technologiczna) - opierająca się na kryterium technologicznego podobieństwa technologii stosowanej na danych stanowiskach roboczych. Jest to połączenie stanowisk roboczych jednego rodzaju i jednego typu, które tworzą w ten sposób np. gniazdo tokarek, wiertarek itp.
> tendencja przedmiotowa (specjalizacja przedmiotowa) - opierająca się na kryterium współpracy różnych stanowisk roboczych przy wykonywaniu określonego wyrobu lub grupy wyrobów podobnych pod względem konstrukcyjno-technologicznym. W konsekwencji takiego postępowania powstaje np. gniazdo tarcz, kół zębatych
Na przedmiotową specjalizację można zdecydować się, jeżeli wskaźnik wykorzystania maszyn i urządzeń będzie wystarczająco wysoki.
Wybór rodzaju specjalizacji struktury zależy od konkretnych warunków produkcyjnych. Jako kryterium wyboru można przyjąć wskaźnik łącznych kosztów, a konkretnie jego minimalizację.
Z=K()+Kt,+Kpi+Kipj+Spm+Sp,+Sp(M,+Spi+Si K„- koszt bezpośredni obróbki Kp - nakłady na transport Kp,- koszty robót w toku Kip2- koszty przezbrojeń
Spm - straty spowodowane przestojem obrabiarek
Sp, - straty spowodowane przestojem robotników
SpW- straty spowodowane niewłaściwym wykorzystaniem powierzchni
Spi- straty spowodowane nadmiernym rozbudowaniem planowania