77597

Grupa: 12	Imię i Nazwisko: Piotr Chabowski	Wydział: Elektryczny P.Sz.
Nr ćwiczenia: 209 210	Temat ćw ic zenia: 1. Wyznaczanie częstotliwości drgań wiHpłpk ctrmknu/yrh ia
Data: 14.03.1996

W ciałach sprężystych siła zewnętrzna wywołuje drgania drobin, które pobudzają do drgania inne drobiny ponieważ są wiązane z innymi drobinami. Dzięki temu odkształcenie rozchodzi się coraz daJej. To rozchodzenie nazywam y ruchem fałowym, a odkształcenia nazywamy fałami. Charakteryzuje je również kierunek, który jest zgodny z kierunkiem rozchodzenia się zaburzeń. Rozróżniamy fałe podłużne i poprzeczne. W cieczach i gazach vvystępujątylko fałe podłużne.

Wychylenie od poziom u równowagi obliczam y ze wzoru:

' >:\

y=A 5jKt« (t r) =Asj11

Jest to równanie fał i rozchodzącej się wydłuż prostej.

Czoło fałi - miejsce geometryczne punktów do których równocześnie dochodzą drgania. Ze względu na kształt czoła rozróżniam y fale płaskie, kołowe, itp.

Zasada Huygensa- każdy punkt do którego dochodzi czoło fałi jest nowym źródłem fałi kulistej. Za pom ocą tej zasady można również przedstawić obraz uginania się (dyfrakcji) fał na szczelinach i przeszkodach.

C2?- *

Zasada superpozycji - gdy dwie fałe wychodzące z różnych źródeł nakładają się na pewnym odcinku , a dalej się rozchodzą, to obie fałe zachowują się jakby na swojej drodze nie spotkały innej fałi.

Interferencja fał - gdy źródła są spójne, a drgania są o jednakowych częstotliwościach i m ają jednakowe fazy lub stałą różnicę, a wynik nałożenia się drgań jest stały w czasie.

Drgania dzielimy na swobodne i wymuszone. Prędkość rozchodzenia się fał załeży od: