77815

Środki dowodowe procesu skargowego:

Dowody w średniowieczu miały charakter irracjonalny. Podstawowym dowodem była przysięga. Przyjmowana był zasada blizszości do dowodu, co oznaczało, że przyznaje się prawo dowodzenia tylko jednej ze stron. Ówczesne sądownictwo dysponowało środkami dowodowymi w postaci przysięgi (z reguły prawo do dowodu miał powód, w wyjątkowych przypadkach pozwany, przynależność do wyższego stanu). Reguł abyio by osoba przysięgająca wspierana była przez wspólprzysiężników, którzy składali przysięgę co do wiarygodności przysięgającego w procesie sądowym . Potwierdzali jego przysięgę. Różna była liczba współprzysiężraków. Zdarzali się również świadkoweie. Odgrywali mniejszą rolę niż wspólprzysiężnicy a niewiele się od nich różnili. Przysięga świadków dotyczyła faktów , nie osoby wspólprzysiegającego. Prawdą jest to co X oskarża Y lub nie jest to prawdą. W tą krótką przysięgę było wpelnione zeznanie, bez opowiadania. Nie zawsze dało się wszystko udowodnić przy pomocy przysięgi czy świadków. Średniowieczne prawo procesowe było ubogie w środki dochodzenia prawdy, więc gdy nie moża jej było ustalić w drodze normalnego postępowania sądowego odwoływano się do Boga, który jak zakładano wie szystko czyli i prawdę danego przypadku. Czyniono to poprzez instytucję tzw sądów bożych (ordalii). Traktowano boga jako sąd wyższej instancji. Od wyroku sądu bożego nie było odowlania. Aby otrzymać odpowiedz od Boga w danej sprawie trzeba było się go zapytać w odpowiedni sposób. Stąd też różne techniki, fonny. Generalnie sądy boże dzielimy na jednostronne i dwustronne. W pierwszych uczestniczył tylko ten, który ma bliższośc do dowodu a w drugich obie procesujące się strony. Do sądów jednostronnych zaliczamy: próbę gorącej wody, rozpalonego żelaza, zimnej wody, próba krzyża, świec. Najpopularniejszym ze wszystkich sądów byl pojedynek sadowy (dwustroimy). Walczono pieszo, koimo, na lance, miecze, maczugi. Zaniknięcie instytucji w XIV w.

Istniała także możliwość kwestionowania dokumentów, z wyjątkiem opieczętowanych królewską pieczęcią.

Środki odwoławcze procesu skargowego:

Jeśli chodzi o wyrok , czy zapadał przed procese, dowodowym (warunkowy), czy po, byl w zasadzie niewzruszalny. Nie było środków odwoławczych w naszym rozumieniu. Pewną namiastką odwołania była nagana wyroku, będąca w istocie nagana sędziego. Polegało to na tym że kiedy zaproponowano wyrok, jeszcze przed jego uroczystym ogłoszeniem, jedna ze stron niezadowolaona z niego mogła go naganie. Kwestionowano tu nie tyle sam wyrok co uczciwość sędziego. Sędzia, którego naganiono musiał się wstrzymać od jakiegokolwiek sądzenia do czasu roztrzygnięcia sporu, mvażano bowiem, iż jego część jest zakwestionowana, a cala sprawę roztrzygal pojedynek sądowy' pomiędzy kwestionującym wyrok a sędzią. Z czasem złagodzono to iż nie odbywał się już pojedynek a sprawca szła do sądu wyższej instancji i ten sąd roztrzygal spór między sędzią a niezadowolonym. Później pod wpływem prawa rzymskiego ten dość prymitywnysposób będzie się zastępować apelacją. Różnica między apelacją a naganą polega na tym iż spór w wyższej instancji toczył się będzie dalej między tymi samymi str onami. Sędzia nie jest już strona. Następuje przeniesienie sprawy z niższej instancji do wyższej. W przypadku nagany zmieniały się strony - sędzia i niezadowolony z wyroku. Należy pamiętać iż same wydanie wyroku nie kończyło jeszcze procesu. Następowało postępowanie egzekucyjne. W pierszej kolejności zabierano ruchomości, gdy to niestarczalo nieruchomości, a gdy pozwany nic nie posiadał stosowano egzekucję osobistą (zamykano w areszcie).