6827068765

1. Proces inkwizycyjny w CCC. Legalna teoria dowodowa

Proces inkwizycyjny wprowadzany wraz z umacnianiem się absolutystycznych form —* centralizacja aparatu wymiaru sprawiedliwości.

Niemcy - Carolina - utrzymała postępowanie skargowe, jednak wniesienie skargi połączone było z zatrzymaniem skarżącego, by w razie nieudowodnienia winy pozwanemu, pociągnąć go do odpowiedzialności za niesłuszne oskarżenie. Bezpieczniej było wnieść doniesienie o popełnieniu przestępstwa - postępowanie wszczynano z urzędu (inkwizycyjne).

Legalna teoria dowodowa - pozytywna teoria dowodów formalnych: sędzia musiał wydać wyrok skazujący, jeżeli przeciwko oskarżonemu przemawiała określona ilość i jakość dowodów.

Przyznanie się do winy było nadal najlepszym dowodem.

Nowe sposoby przymuszania do zeznań (w związku ze zniesieniem tortur): kary za nieposłuszeństwo (Ungehorsamstrafen, chłosta, post o chlebie i wodzie) - za odmowę zeznań lub zeznania kłamliwe.

Kary nadzwyczajne - rodzaj kar z podejrzenia - przy niewystarczającej ilości zebranych dowodów.

Uwolnienie z instancji - z jednoczesnym pozostawieniem w podejrzeniu, aby móc w każdej chwili podjąć zawieszone postępowanie.

legalna teoria dowodowa- dowody pełne, półpełne, mniej niż półpełne —> przyznanie się -królowa dowodów - nie potrzeba innych dowodów (stosowanie tortur w tym celu).

Postępowanie inkwizycyjne powstałe w miastach włoskich składało się z 3 części: postępowania informacyjnego (inkwizycja generalna; zbieranie wiadomości i gromadzenie materiałów dowodowych), właściwego śledztwa (inkwizycja specjalna; podejrzany był osadzany w zamknięciu i poddawany szczegółowemu badaniu, mającemu na celu zebranie dowodów stanowiących podstawę wyroku; postępowanie dowodowe było oparte na legalnej teorii dowodowej, która dzieliła dowody ze względu na ich wartość; wiarygodność świadków była ustalana ze względu na ich pozycję społeczną- zeznania 2 świadków stanowiły pełny dowód; najlepszym dowodem było przyznanie się do winy; stosowano tortury; pytania artykułowane), oraz osądzenia (oparte na pisemnych materiałach dochodzenia i na referacie sędziego- inkwirenta; rozprawa była często formalnością polegającą na zatwierdzeniu wyroku wydanego przez inkwirenta; z biegiem czasu została zniesiona).

Legalna teoria dowodowa:

a)    Dowód pełny (plenae)

b)    Dowód półpełny (semiplenae)

c)    Dowód mniej niż półpełny (minus quam semiplenae)

d)    Pełnym dowodem było przyznanie się do winy obwinionego, przyznanie się nazywano „królową dowodów” (confessio est regina probationum)

2. Proces inkwizycyjny we Francji,