77950

Kultura konsumpcji, 14. 05.13 r.

Rozwój kapitalizmu od korka 17 w. początek 18 w. Kiedy produkcja została wyprowadzona ze sfery prywatnej. Rozpoczęcie hodowli. Praca oddzieliła się od życia domowego. Element rozdzielenia produkcji i konsumpcji. Kiedy większość produkcji potrzebnych do przeżycia wykonywanych w domu. Kiedy część osób wyszła z domu do pracy. Konsumujemy wewnątrz, produkujemy na zewnątrz. Powoduje to zmiany mentalne.

Rosnąca nadprodukcja. System kapitalistyczny doprowadził do nadprodukcji, powoduje to konsekwencje dla edukacji. W tym kontekście rozróżniamy potrzeby od pragnień. (Potrzebujemy dwóch lub 3 par butów ale pragniemy znacznie więcej). Producenci są zainteresowani konsumowaniem ponad miarę. Trzeba wykształcić w nas pragnienia. Jest to okazji do każdego kształcenia ludzi aby pragnęły więcej, więcej. Jest to mechanizm stymulujący konsumpcję. Mechanizm odroczonej gratyfikacji nie działa, chcemy już i teraz. Kredyt umożliwia konsumpcję natychmiast i w nieograniczonych ilościach. Indywidualizm- jego tożsamość kreuje się nie w relacji do grupy, tylko w kategoriach osobistej, „moja niepowtarzalność". Chcemy być niepowtarzalni.

Mechanizm wytwarzania kategorii kons.: towar i styl życia= powiązanie towaru z reprezentacją stylu życia. Towary maja nas definiować. Ja nie kreuje się w odniesieniu do grupy społecznej. Trzeba mieć gadżet by stać się jakaś tożsamością.

Grupa identyfikuje na podstawie towaru a nie cech charakteru. Mechanizmów identyfikacyjnych poszukujemy w grupie. „Konsumpcja jako wybór prestiżowy". Nie wypada nam konsumować rzeczy poniżej pewnego poziomu. Konsumpcja staje się nie wyborem, ale przymusem.

Dwa typy społeczeństwa;

•    spektakularne: sytuacja w której ludzie są częścią spektakli społecznych, a te są integralna częścią życia społecznego, np. karnawał. „Odreagowanie powagi życia codziennego. Czas karnawału to czas kiedy król zamienia się miejscem z błaznem. Funkcja oczyszczająca dla każdej społeczności. Śmiech, humor, satyra funkcje oczyszczającą pełni.

•    spektaklu: takie w którym ludzie są wyłącznie widzami, nie uczestniczą w spektaklach. Jesteśmy widzami, nie ma aktywności i mechanizmu oczyszczającego. Ciągle w sytuacji pana

i niewolnika, nigdy nie zamieniamy się rolami. Te Społeczeństwa nas usztywniają i wytwarzają skumulowane symulacje. Pewne kompetencje zanikają, pewne się wytarzają. Symulacje przesuwają granicę miedzy tym co rzeczywiste, nierzeczywiste staje się bardziej rzeczywiste: hiper-rzeczywistość.

Hiper-rzeczywistość- moment gdy zacierają się różnice miedzy tym co rzeczywiste, a tym co nierzeczywiste. Proces wytwarzania hiper. to: najpierw widzimy góry, potem pokazujemy zdjęcie, grafikę. Symulacja- wyobrażenie wyprzedza ideał. Najpierw widzimy zdjęcie, a potem rzeczywistość. Może też ukrywać rzeczywistość . Wyobrażenie ukrywa brak rzeczywistości, (np. zrekonstruowany zamek królewski). Wyobrażenie w ogóle nie ma odniesienia do rzeczywistości(Na podstawie filmu powstaje coś np. Disneyland).