1. Rozporządzenie stanowi realizację zadań określonych w Traktacie Ustanawiającym Wspólnotę Europejską (Dz. Urz. WE C 325 z 24.12.2002. s. 1). polegających na zapewnieniu prawidłowego funkcjonowania rynku wewnętrznego. Przejaw realizacji tych zadań stanowią działania zmierzające do utrzymania i rozwoju przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, w obrębie której zapewniony jest swobodny przepływ osób.
Z Zgodnie z powołanym w preambule rozporządzenia art. 61 lit. c traktatu w celu stopniowego ustanowienia przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości Rada przyjmuje środki w dziedzinie współpracy sądowej w sprawach cywilnych, przewidziane w art. 65 traktatu, czyli środki zmierzające m.in. do poprawy i uproszczenia uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach cywilnych i handlowych (lit. a tiret trzecie), a także do usuwania przeszkód w należytym biegu procedur cywilnych, wspierając w razie potrzeby zgodność norm procedury cywilnej, mających zastosowanie w państwach członkowskich (lit. c).
3. W preambule odwołano się także do art. 67 ust. 1 traktatu, zgodnie z którym mające skutki transgraniczne środki z zakresu współpracy sądowej w sprawach cywilnych niezbędne dla zapewnienia należytego funkcjonowania rynku wewnętrznego, zmierzające do poprawy i uproszczenia systemu transgranicznego dostarczania aktów sądowych i pozasądowych (art. 65 lit. a), przyjmowane sa. zgodnie z procedurą współdecydowania określoną w art. 251 TWE. Ta skomplikowana procedura wprowadzona do TWE przez Traktat o Unii Europejskiej przyznaje Parlamentowi Europejskiemu uprawnienia do współdecydowania w kwestiach ustawodawczych (szczegółowy opis procedury zob. S. Majkowska. Komentarz do art. 251 TWE (w:) 2. Brodecki. M. Drobysz S. Majkowska. D. Pyć. M. Tomaszewska. I. Zuźewicz. Traktat o Unii Europejskiej. Traktat ustanawiający Wspólnotę Europejską. Komentarz, red. Z. Brodecki. Warszawa 2006. s. 746). Parlament Europejski i Rada. uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego z dnia 4 lipca 2006 r. (Dz. Urz. UE C 303 E z 13.12.2006, s. 69). wspólne stanowisko Rady z dnia 28 czerwca 2007 r. (Dz. Urz UE . C 193 E z 21.8.2007. s. 13) oraz stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 24 października 2007 r.. działały z zachowaniem procedury współdecydowania.
[Forma regulacji]
4. Formą regulacji spraw dotyczących jurysdykcji oraz uznawania i wykonywania orzeczeń w sprawach małżeńskich oraz w sprawach dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej jest rozporządzenie, co jest zgodne z zasadami pomocniczości i proporcjonalności określonymi w art. 3b traktatu, w związku z tym. że cele niniejszego rozporządzenia mogą być osiągnięte w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, na poziomie Wspólnoty (pkt 4 preambuły). Ponadto preambuła przewiduje, że zasady dotyczące powyższej materii mają być regulowane przez wspólnotowy instrument prawny, wiążący i bezpośrednio stosowany (pkt 6). Zgodnie z art. 249 TWE rozporządzenie jest źródłem prawa wtórnego, obowiązuje w całości i jest stosowane bezpośrednio we wszystkich państwach członkowskich.
Rozdział I
Rozdział pierwszy zawiera przepisy określające przedmiotowy (art. 1) oraz terytorialny (art. 2 pkt 3) zakres za stosowania rozporządzenia, a także wyjaśnienie podstawowych pojęć, którymi posługuje się rozporządzenie. Pojęcia te mają charakter autonomiczny, co oznacza, że podlegają we wszystkich państwach członkowskich jednolitej wykładni zgodnej z podstawowymi celami rozporządzenia.
Art. 1.
[Przedmiotowy zakres zastosowania]
1. Przepis ten określa przedmiotowy zakres zastosowania rozporządzenia, który został ustalony w sposób pozytywny w ust. 1 poprzez wskazanie kategorii spraw, w których przepisy rozporządzenia znajdują zastosowanie, oraz w ust. 2 zawierającym przykładowe wyliczenie spraw dotyczących odpowiedzialności rodzicielskiej. Natomiast ust. 3 określa zakres zastosowania rozporządzenia w sposób negatywny, gdyż zawiera katalog spraw spod niego wyłączonych. Terytorialny zakres rozporządzenia określony został w art. 2 pkt 3 zawierającym definicję .państwa członkowskiego", natomiast zakres