68144

Proces krzepnięcia krwi- po uszkodzeniu naczynia krwionośnego Trombocyty wydzielają sorotoninę i trombokinazę, sorotonina powoduje obkurczenie mięśni gładkich naczyń krwionośnych i zmniejszenie krwawienia, tormbokineza pod wpływem jonu wapnia powoduje przeniesienie nieaktywnej protrąbiny w aktywną trobinę, enzym trombiny powoduje przejście fibrynogenu rozpuszczalnego w H20 w nierozpuszczalną włóknistą fibrynę, fibryna tworzy skrzep gdzie osadzają się eiytrocyty i leukocyty. Skrzep ulega rozpadowi w wyniku procesu fibrynolizy temu procesowi towarzyszy gojenie się naczyń gdzie tworzy się tkanka łączna i pokrycie nabłonkiem, fibrynoliz jest jako obrona przeciwko powstawania skrzepu wewnątrz naczyń czyli przeciw zakrzepowi

( rtytld ta»1 '

| —

pfotfombrtft -► tronabtn*

flbiynogen

*»*4. vko.^xn.kar_ł»>.w*i    Homopocia- powstawanie elementów morfotycznych krwi, powstają w szpiku

kostnym z komórek pnia które różnicują się na komórki macierzyste erytrocytów leukocytów i trombocytów, różnicowanie i dojrzewanie elementów morfo. Podlega złożonym procesom regulacji, w procesach tych biorą udział czynniki specyficzne np.: hormony tkankowe jak erytropoetyna (regulacja erytropoezy) t roni bo poety na (regulacja trombopoezy) granutrpoetyna (regulacja grnulopoezy), czynniki niespecyficzne to hormony witaminy lub enzymy

Grupy krwi-w Wonie krwinek czerwonych znajdują się aglutynogeny stanowiące antygeny grupowe u człowieka to A,B,AB,0 uwarunkowane allelami wielokrotnymi genu Ia,Ib,”i” Allele la i Ib działają niezależnie od siebie i produkują odpowiednio aglutynogeny A i B zaś „i” jest recesywny w stosunku do pozostałych i nieprodukuje antygenu lub jak twierdzą niektórzy produkuje bardzo słaby antygen. Cechy grupowe krwi są dziedziczone a dominujący charakter alleli la (aglutynogen A) i Ib (aglutynogen B) wykorzystywany jest w medycynie sądowej do

Cni|oi krwi	Aglutynogen w krwince	lAWKJuiynlny w osoczu
A;	^Al	anty - B
	*2	anty B
U	B	anty - A
A,n	A, I B	brak
AjB	Aj.D	brak
0	brak	anty - A i anty - B

W praktyce lekarskiej istotne znaczenie ma dodatkowy podział na 2 grupy: Rh-dodatnią (Rh+) i Rh-ujemny (Rh-) Wiadomo że czynnik Rh występuje w krwinkach 85% ludzi rasy białej W' osoczu tych ludzi nie ma przeciwciał anty-Rh. U pozostałych ludzi określonych Rh- również nie ma przeciwciał anty-Rh. Jeżeli osobie Rli(-) przetoczy się krew Rh(+) zgodnej grupy krwi A,B,AB.O to wytworzy ona przeciwciała skierowane przeciw antygenowi Rh(+) Przy ponownej transfuzji niezgodnej pod względem czynnika Rh nastąpi aglutynacja wprowadzonych krwinek. Obecność czynnika Rh jest genetycznie dominująca Ma to znaczenie gdy kobieta Rh(-) ma mieć dziecko z mężczyzna Rh(+) Jeżeli płód po ojcu odziedziczy Rh(+), a w czasie trwania ciąży lub przy porodzie do krwiobiegu matki dostanie się pewna ilość krwinek płodu to matka wytworzy przeciw ciała anty-Rh(+)które mogą przenikać do krwi płodu W przypadkach najcięższych dochodzi nawet do śmierci płodu w łonie matki lub płód ginie w czasie porodu lub wkrótce po urodzeniu Obrona immunologiczna-Organizm jest zdolny do rozpoznawania ciał pochodzenia endogennego i egzogennego, które są czynnikami obcymi i szkodliwymi dla ustroju. Jednocześnie organizm jest zdolny do uniczynniania tych ciał które nazywane są antygenami Antygeny charakteryzują się immunogennością czyli zdolnością wywoływania przeciw sobie odpowiedzi immunologicznej, oraz zdolnością do swoistej reakcji z produktami odpowiedzi immunologicznej czyli immunoglobinami (przeciwciałami) Reakcja jest wynikiem współdziałania i wzajemnego oddziaływania na siebie makrofagów limfocytów i innych czynników występujących w osoczu.

Makrofagi-zdolności fagocytralne komórki, pochodzące z tkanki łącznej i układu siateczkowo-śródbłonkowego. Monocyty są prekursorami makrofagów. Macierzystymi komórkami dla układu monocytowo-makrofagowego są komórki pnia, powstałe w szpiku monocyty przechodzą do krwi, w łożysku krwionośnym przebywają krótko i połowa z nich opuszcza łożysko przechodząc do tkanek i narządów, gdzie następuje proces ich dalszego dojrzewania i specjalizacji, w wyniku tego procesu stają się makrofagami tkankowymi można je podzielić na trzy grupy: makro fagi osiadłe nie mające zdolności do migracji, makrofagi osiadłe o ograniczonej zdolności do