6

wewnątrznaczyniowa aktywacja procesu krzepnięcia krwi jest zwykle połączona z równoczesną aktywacją fibrynolizy. W wyniku aktywacji krzepnięcia powstają mnogie zakrzepy w mikrokrążeniu i rzadziej w obrębie większych naczyń, które są przyczyną niedokrwiennego uszkodzenia narządów i tkanek. Krwinki czerwone uwięzione w sieci włóknika i przepływające przez zmieniony obszar mikrokrążenia ulegają uszkodzeniu i hemolizie. Jednocześnie dochodzi do zużycia płytek krwi, fibrynogenu i innych czynników. Niedobór tych składników krążącej krwi objawia się skazą krwotoczną, która nosi nazwę koagulopatii z zużycia, nabytej afibrynogenemii lub zespołu odwłóknienia. Jest to proces nasilonego krzepnięcia prowadzący do rozległego formowania mikrozakrzepów. Paradoksalnie proces wzmożonego krzepnięcia prowadzi do zaburzeń hemostazy .

Obraz kliniczny:

Rozsiane krzepnięcie śródnaczyniowe pojawia się w przebiegu różnych chorób i stanów klinicznych. Stanami szczególnie związanymi z DIC są naczyniakomięsak krwionośny, uogólniony proces nowotworowy, ostre zapalenie trzustki, skręt żołądka, anemia hemolityczna o podłożu immunologicznym, choroby wątroby, posocznica, ukąszenie węża, wstrząs, hipotennia, hipertermia. Wiele infekcji wirusowych, bakteryjnych, powodowanych przez pierwotniaki i pasożyty, a także powikłania położnicze takie jak zatrzymanie płodu czy oderwanie łożyska wywołuje DIC.

Zaburzenia krzepnięcia krwi związane z chorobami wątroby

Ponieważ w wątrobie wytwarzana jest większość czynników krzepnięcia, teoretycznie ciężkie choroby wątroby prowadzą do zaburzeń wewnętrznej, zewnętrznej i wspólnej drogi krzepnięcia. W rzeczywistości jednak znaczące niedobory występują relatywnie rzadko i nie ma dużej zbieżności ze stopniem ciężkości objawów choroby wątroby.

Obraz kliniczny

Najczęściej stwierdza się zmniejszenie stężenia czynników zależnych od witaminy K. Czynniki te są syntetyzowane w hepatocytach, a przy ich niedoborze dochodzi do przedłużenia czasu protrombinowego. Gdy obok objawów uszkodzenia wątroby występuje utrudnienie odpływu żółci lub upośledzenie czynności zewnątrzwydzielniczej trzustki, może dojść do niedoboru witaminy K i wytw'arzania nieaktywmych pochodnych protrombiny oraz czynników VII, IX i X. Choroby wątroby są również związane z obniżoną funkcją płytek krwi i zwiększoną podatnością na DIC. Jeśli dysfunkcja wątroby dotyka zarówno funkcji płytek krwi, jak i kaskady krzepnięcia, psy z chorobą wątroby mogą potencjalnie wykazywać objawy kliniczne wskazujące zarówno na nieprawidłowy hemostazę pierwotną jak i wtórną, bądź kombinację jednej i drugiej. Spontaniczne krwawienia u psów z chorobami wątroby są jednak stosunkowo rzadkie. Testy przesiewowe u psów z chorobami wątroby mogą ujawnić subkliniczne zaburzenia hemostatyczne, co może mieć duże znaczenie przy podejmowaniu decyzji o wykonaniu badań inwazyjnych (takich jak biopsja wątroby).

Rozpoznanie stawia się w oparciu o ocenę hemostazy pierwotnej i wtórnej, ocenę antykoagulantów osoczowych i właściwości fibrynolitycznych. Choroba wątroby powinna być odróżniona od DIC, jeśli testy przesiewowe wykażą nieprawidłowości dotyczące zarówno pierwotnej (przedłużony czas krwawienia ) jak i wtórnej hemostazy ( przedłużony PT, APTT, i/' lub ACT). Pacjenci wykazują wówczas również kliniczne objawy niewydolności wątroby.

8