Pył krzemionkowy i włókna stalowe jako dodatki do betonów.
Pył krzemionkowy- w ilości 2-3% masy cementu ,ta ilość wpływa korzystnie na polepszenie urabialności mieszanki z zachowaniem dobrej lepkości. Płytki mikrokrzemionki tworzą z wodą zol, przez co woda staje się bardziej lepka i nie wydobywa się z mieszanki przy jej zagęszczaniu. Zjawisko przydatne przy nanoszeniu betonu metodą natryskową i przy transporcie pompowym. Stosowanie pyłu krzem. Jest nieuniknione w betonach klasy łB60.Zastosowane pyły krzemionkowe przebudowują mikrostrukturę na styku warstwy kontaktowej zaczyn cementowy-kruszywo, co korzystnie wpływa na szczelność i wytrzymałość betonu. Ma to szczególne znaczenie w wypadku betonów wysokowartościowych, gdyż zmniejszenie przepuszczalności wody oraz innych cieczy i gazów w wyraźny sposób poprawia trwałość betonu.
Włókna stalowe-dodane włókna powodują zmianę własności, zarówno świeżego betonu, jak i betonu stwardniałego. W przypadku świeżego betonu osiągane jest w ten sposób istotne zmniejszenie rozpływu, co powoduje utrudnienie pompowania i zagęszczania. W przypadku stwardniałego betonu, jednolity rozkład włókien w trzech kierunkach, w formie betonowej powoduje, iż przejmowane są różne naprężenia: od naprężenia rozciągającego do złożonych naprężeń ścinających, wraz ze wszystkimi fazami przejściowymi, jakie wynikają z położenia włókien w stosunku do kierunku działania naprężenia.Z praktyki wynika, iż ilość dodawanych włókien stalowych powinna stanowić ok. 2 do 8% masy (ciężaru) betonu. Jako dodatek stosowane są bardzo drobne włókna średnicy 0,2 do 1,0 mm lub też cienkie opiłki stalowe. Wymiary i kształt geometryczny włókien mają wpływ zarówno na wytwarzanie świeżego betonu, jak też na właściwości betonu stwardniałego. Włókna o większej powierzchni są szczególnie korzystne. Powierzchnia włókien ma wpływ głównie na wytrzymałość i plastyczność przed wystąpieniem pierwszej rysy (stan I). Z drugiej strony specjalny kształt włókien poprawia ich połączenie
z betonem i tym samym korzystnie wpływa na plastyczność po pojawieniu się rys.