Październik 1989 polska delegacja rządowa udaje się na nieoficjalne rozmowy do Brukseli Kwiecień 1989 Polacy zaczynają prace nad umowa stowarzyszeniowa.
( Odpowiedzialne osoby; Andrzej Olechowski, Jacek Saryusz-Wolski, Jerzy Makarczyk)
Złożenie oficjalnego wniosku o rozpoczęcie negocjacji-> maj 1990 22 Grudzień 1990 rozpoczęcie negocjacji stowarzyszeniowych
16 grudzień 1991 podpisanie umowy stowarzyszeniowej, (wszedł w życie, jako całość 1 lutego 1994, natomiast cześć 3 dotycząca gospodarki weszła w życie w 1992) mogła wejść wcześniej, bo umowa nie wymagała ratyfikacji przez wszystkich członków.
Negocjacje toczyły się na 2 szczeblach ( poziom ekspertów- omawianie szczegółów technicznych, glosowanie już na poziomie politycznym)
Jan Kułakowski - przedstawiciel polski w Brukseli, pierwszy główny negocjator Problemy w trakcie negocjacji:
- 3 sektory gospodarki rolnictwo, stal oraz węgiel i tekstylia
- w preambule do układu zapis ze celem polski jest przystąpienie do wspólnoty
- strefa wolnego handlu( polska proponowała unie celna a wspólnota ja wyśmiała)
CELE UKŁADU
-utworzenie strefy wolnego handlu ( zniesienie ograniczeń w sferze handlu)
- podstawy dla pomocy-^ PHARE -płaszczyzny dialogu politycznego
1. Prezydent a przewodniczący rady i komisji
2. Delegaci parlamentu a komitet stowarzyszenia
- współpraca kulturalna
- część liandlowa: zasada asymetrii,Wspólnota wcześniej zniosła cła a polska później. Obawy ze polska się nie rozwinie, bo będziemy mieli z dnia na dzień towary z eksportu- nie będzie nam się chciało tego produkować. Ochrona własnego rynku przed nadmiernym napływem towarów z ue
Zasada stand still-> idziemy tylko w jednym kierunku, można cła tylko znosić, nie można podwyższać i tworzyć nowych. Klauzule ochronne np. dumping,
- część: przepływ siły roboczej - Polacy mogą bez żądnych ograniczeń zakładać działalności gospodarcze w ue, personel kluczowy(menagerowie oraz eksperci)
- przepływ kapitału-
- ujednolicanie systemu prawnego- system podatkowy