82282

Skutek użytej tu jawnej konwersji zalety od implementacji. W Visual C++ powoduje to potraktowanie obszaru pamięci zajętego przez pierwsze 4 bajt}' literału jako zmiennej całkowitej.

Wskaźniki i tablice

Związki między wskaźnikami i tablicami są bardzo bliskie. Każda nazwa tablicy jest niejawnie przekształcana na wskaźnik jej zerowego elementu, a każda nazwa wskaźnika może być indeksowana tak, jak nazwa tablicy.

Jeśli wskaźnik ptr wskazuje pewien element tablicy, to zarówno *ptr jak i ptr[ 0| jest nazwą tego elementu. Elementy położone z lewej strony elementu wskazywanego mają nazwy ptr[-1 ], ptr[-2], itd., a elementy położone z prawej mają nazwy ptr[\J. ptr[2], itd.

Jeśli x jest wyrażeniem całkowitym, to wyrażenie ptr+i jest wskaźnikiem elementu odległego o i elementów od wskazywanego (dla i ujemnego - w lewo, a dla i dodatniego - w prawo).

Jeśli wskaźniki ptrl i ptr2 wskazują odpowiednio elementy o indeksach i oraz j tej samej n-elementowej tablicy (a także gdy wskazują nie istniejące "elementy'' o indeksach -1 i w), to wyrażenie ptrl-ptr2 ma wartość i-j.

intvec(3] = { 10,20,30 }; int *ptr = vec + 2; cout«ptr++f-1 ];    // 20

cout« *(vec + 2);    // 30

cout«vcc - ptr; // -3

Nazwa vec zostaje niejawnie przekształcona na wskazanie elementu vec[0], to jest na &vec[0].

Wyrażenie vec + 2wskazuje element o wartości 30.

Wyrażenie ptr++l-l] jest nazwą elementu o wartości 20.

W wyrażeniu vec - ptr pierwszy argument wskazuje element zerowy, a drugi argument wskazuje nie istniejący element vec[3].

Wskaźniki i struktury'

Jeśli wskaźnik ptr wskazuje strukturę o polu/, to nazw^fą zmiennej odpowiadającej temu polu jest (*ptr)/\ albo krócej ptr->f.

#include <iostream.h>

struct Child { char name(20); int age;

Child *pNcxt;