83014

Spośród 25 krajów UE 12 krajów spełniło kryteria zbieżności: Austria, Belgia, Finlandia, Francja, Grecja, Hiszpania, Holandia, Irlandia, Luksemburg, Niemcu, Portugalia i Włochy.

Wprowadzenie euro do obiegu następowało w okresie od 1 stycznia 1999 r. do 30 czerwca2002 r. Wyłączne prawo emisji euro ma bank centralny - Europejski System Banków Centralnych, składający się z Europejskiego Banku Centralnego oraz narodowych banków centralnych krajów członkowskich.

Kredyt międzynarodowy i międzynarodowe instytucje kredytowe

Rynek kredytowy: obejmuje wszystkie instytucje dokonujące obrotów kapitałem pożyczkowym oraz mechanizm ekonomiczny, za pomocą którego dokonywane są te obroty. Jeśli w transakcjach kredytowych biorą udział podmioty gospodarcze z innych krajów, którzy na danym rynku lokują wolne środki finansowe oraz występują jako pożyczkobiorcy, to taki rynek jest międzynarodowym tynkiem kredytowym.

Klasyfikacja kredytów - stosuje się różne kiyteria:

>    w zależności od przedmiotu finansowania - kredyty towarowe i finansowe

>    ze względu na okres przewidywany do spłaty kredytu - kredyty krótkoterminowe, średnioterminowe i długoterminowe,

>    w zależności od podmiotu, który udziela kredytu:

•    kredyty międzynarodowych instytucji finansowych - MFYV, Bank Światowy, instytucje przy nim afiliowane, regionalne banki rozwoju,

•    zagraniczne kredyty państwowe - udzielane na podstawie umów zawieranych przez rządy dwóch państw

•    zagraniczne kredyty bankowe - udzielane są przez banki w zasadzie tylko bankom zagranicznym

•    zagraniczne kredyty kupieckie - udzielane są na podstawie umów zawieranych bezpośredni między przedsiębiorstwami dwóch krajów

Największymi międzynarodowymi rynkami kredytowymi są: rynek londyński i nowojorski. Rynek eurodolarowy: powstał na skutek deficytu bilansu płatniczego Stanów Zjednoczonych oraz wyższej stopy oprocentowania lokat krótkoterminowych w Europie niż w USA. Polega on na tym, że fundusze dolarowe lokowano nie w bankach amerykańskich ale w europejskich i służyły one do udzielania pożyczek, które spłacano w dolarach.

Podobny proces nastąpił w odniesieniu do wymienialnych walut krajów europejskich. Waluty te lokowano w bankach i instytucjach finansowych innych krajów i wykorzystywano do udzielania pożyczek. Nosiły one nazwę eurowalut.

Rynek euroobligacji: część międzynarodowego rynku kapitałowego. Polega on na emisji obligacji w walutach obcego kraju w Europie z terminem spłaty do 20 lat. Obligacje te są emitowane głównie przez europejskie filie korporacji amerykańskich.

Rynek euronot: na rynku pieniężnym, począwszy od 1982 r. emitowane są przez rządy poszczególnych państw i wielkie korporacje tzw. euronoty - zabezpieczone weksle na kwoty co najmniej 500000 dolarów, wystawiane na okaziciela. Są one emitowane z terminem wykupu od 1 do 6 miesięcy i spłacane najczęściej kolejną emisją euronot

2