o Pretorowie udzielali ochrony procesowej o charakterze ofensywnym (actioneś) i defensywnym (ekscepcje).
o Pada nuda dawały podstawę tylko do ekscepcji w przeciwieństwie do umów „ubranych".
Pada adieda:
• Przy zawarciu kontraktu treść padum mogła zwiększać i zmniejszać zakres obowiązków dłużnika.
• Pada dodane w pewnym odstępie czasu - tylko zmniejszać
• Wspólne dzieło pretorów, jurysprudencji i cesarzy.
Pada praetoria:
• Nieformalne umowy uznane i chronione według prawa pretorskiego.
• Sankcjonowały umowy, w których przyrzeczenie składała tylko jedna strona:
o Padum w sprawie dobrowolnej przysięgi - prywatne rozstrzygnięcie sporu przez przysięgę (kandydat na powoda przysięgał, że nie wytoczy procesu, jeśli przeciwnik stwierdzi przysięga nieistnienie długu, kandydat na pozwanego, że zapłaci należność, jeśli przeciwnik stwierdzi jej istnienie) - ochrona przez exceptio iurisiurandi lub actio de iureiurendo.
o Constitutum debiti - przyrzeczenie wypełnienia w określonym terminie zobowiązania już istniejącego adio de pecunia constituła (stypulacja - odpowiedzialność zaostrzona). Dług własny - przedłużanie terminów, cudzy - umacnianie zobowiązań.
o Recepta - zobowiązanie gwarancyjne przyjmowane tylko przez jednego z uczestników porozumienia:
■ Receptum argentarii - gwarancja bankiera spłacenia cudzych długów -> adio receptica (Justynian - połączenie z constitutum debiti).
■ Receptum nautarum, cauponum, stabulariorum - właściciel statku, gospody, czy stajni zajezdnej odpowiadał za rozmyślną lub zawinioną utratę lub uszkodzenie rzeczy klientów. Przedsiębiorców pomawiano o niegodziwość zobowiązania gwarancyjne tej treści, że rzeczy klientów pozostaną nietknięte
adio de recepto (custodia).
Pacta legitima:
• Ochrona w oparciu o indywidualne decyzje cesarzy (dominat).
• Condictio ex lege (stricti iuris):
o Kompromis - umowa stron o poddanie ich sporu pod rozstrzygnięcie prywatnego arbitra (przysięga, lub stypulacje karne) receptum arbitri (pretorskie środki nacisku).
o Nieformalne przyrzeczenie posagu