83817

•    wysłanie w tym samym czasie na Bliski Wschód kolejnego specjalnego przedstawiciela USA- Anthonego Zinnia

•    USA podjęła współpracę z przedstawicielami Rosji, ONZ i UE (tzw. Kwartet Bliskowschodni) W ramach tej grupy George Bush ogłosił 30 kwietnia 2003 roku nowy plan pokojowy dla Bliskiego nazwany „Mapą Drogową" Propozycja przewidywała trzy etapy dochodzenia do ostatecznego zakończenia konfliktu:

-    I etap zaplanowany na okres do maja 2003 przewidywał zakończenie aktów terroru i przemocy, pokojowe znormalizowanie życia Palestyńczyków oraz stworzenie instytucji palestyńskich,

-    II etap-od czerwca do grudnia 2003- miał obejmować wycofanie się Izraela z terenów zajętych po 28 września 2000 r„ wprowadzenie politycznych i ekonomicznych reform w AP oraz utworzenie tymczasowego państwa palestyńskiego

-    III etap- zaplanowany na lata 2004/2005 miałby zakończyć się podpisaniem ostatecznego porozumienia pokojowego

•    śmierć Jasira Arafata- 11 listopada 2004

•    wybór Mahmuda Abbasa na nowego prezydenta Autonomii Palestyńskiej- 9 stycznia 2005

•    szczyt izraelsko-palstyński, symbolizujący dobrą wolę obu stron (8 luty 2005)

•    14 kwietnia 2005 r.- Kwartet Bliskowschodni podjął decyzję o mianowaniu specjalnego przedstawiciela ds. planu wycofania się Izraela ze Strefy Gazy, został nim prezes Banku Światowego- James Wolfensohn

Walka z terroryzmem oraz działania na rzecz rozbrojenia i niepoliferacji broni masowego rażenia

•    styczeń 1991 pod przywództwem USA koalicja międzynarodowa, po uzyskaniu mandatu RB ONZ, przeprowadziła skuteczną akcję militarną w Iraku (Pustynna Burza)

•    kwiecień 1991 r.- RB ONZ przyjęła rezolucję nr 687, której celem było m.in. niedopuszczenie do uzyskania przez Irak broni masowego rażenia

Husajn przyjął rezolucję i do 1997 roku współpraca Bagdadu ze specjalną komisją ONZ dokonującą inspekcji na obszarze państwa irackiego (UNSCOM) układała się poprawnie. Później uległa gwałtownemu pogorszeniu i USA podjęły bardziej zdecydowane działania (grudzień 1998 r. USA i UK dokonały bombardowań na fabryki i urządzenia irackie zdolne do wyprodukowania broni masowego rażenia)

•    polityka Billa Clintona- polityka dwoistego powstrzymywania (dual containment) Polegała ona na podejmowaniu działań na rzecz maksymalnego równoczesnego osłabienia Iraku i Iranu

Polityka wobec części państw bliskowschodnich została niejako zdefiniowana w artykule doradcy ds. bezpieczeństwa, Anthonego Lake’a („Foreign Affairs”1994) Iran, Irak, Libia Kuba I Korea Północna zostały określone jako państwa zbójeckie (rogue countries)

•    po 11 września 2001 zaczęto mówić o konieczności zmian na Bliskim Wschodzie;

29 stycznia 2002 prezydent USA zaliczył Irak oraz Iran, obok Korei Północnej do tzw. „osi zła"; administracja Busha porzuciła politykę dwoistego powstrzymywania

•    20 marca 2003 r. wojska amerykańskie (przy czynnym poparciu jednostek brytyjskich, australijskich I polskich, zaatakowały Irak**