84629

Powietrze    Białko    Białko

Występuje w przyrodzie na wielu stopniach utlenienia. Najwięcej jest go w postaci cząsteczkowej. Azot cząsteczkowy jest stosunkowo słabo reaktywną jego postacią i jako gaz stanowi większość ziemskiej atmosfery. Nawet w wodzie większość azotu to rozpuszczony azot cząsteczkowy.

Wiązanie azotu cząsteczkowego — zjawisko włączania atomów azotu pochodzących z cząsteczek tego pierwiastka (N2) w związki chemiczne.. Ma istotne znaczenie biologiczne, gdyż jako makroelement wchodzi w skład aminokwasów i nukleozydów oraz ich pochodnych, takich jak polipeptydy, białka, kwasy nukleinowe, ATP, NAD+ i in., a także chityny i innych związków (oraz metabolitów tych związków). Wiązanie azotu jest niezbędnym etapem biogeochemicznego cyklu azotu, dzięki któremu może on przejść z atmosfery do hydrosfery i litosfery, a przede wszystkim biosfery.

Zdecydowana większość azotu wiązana jest przez bakterie azotowe. Zdolność włączania azotu pochodzenia cząsteczkowego do własnego metabolizmu to DLAZOTROFLA.

Diazotroficzne organizmy (wydatkując energię) wiążą azot do amoniaku w reakcji:

8H« + N2+ 8e-+ 16 MgATP —* 2NH3+ H2+ 16MgADP+ 16P.

reakcja jest katalizowana przez nitrogenazę. Amonowa postać azotu jest łatwo przyswajalna przez autotrofy. Bakterie azotowe (w tym sinice) często ponadto żyją w symbiozie z roślinami lub grzybami (jako porosty), dzięki czemu związany przez nie azot szybko trafia do biosfery. Żyjące w symbiozie z bakteriami brodawkowymi rośliny motylkowe produkują duże ilości białka i są stosowane jako nawozy zielone.

Szacuje się. że bakterie brodawkowe z rodzajów Rliizobium i Bradyrliizobium wiążą 200-5(X) kg N/ha rocznie, a wolno żyjące bakterie glebowe, np. Aitluobacter, Azotobacter, Azospirillum, Beijerinckia i Pseudomonas — 5-50 kg

Azot może być wiązany przez :

- Sinice inaczej cyjanobakterie