85012

zadośćuczynienia przedawnionemu roszczeniu;

4) jeżeli świadczenie zostało spełnione, zanim wierzytelność stała się wymagalna.

Roszczenie nie przysługuje jeśli spełniający świadczenie wiedział, że nie był do świadczenia zobowiązany. Stąd wynika, że spełnienie św. musi być pomyłkowe - od tego są 3 wyjątki tj. jeżeli świadczący wie o tym że świadczenie się nie należy, to może mimo to dochodzić zwrotu:

□    □ gdy spełnienie świadczenia nastąpiło z zastrzeżeniem zwrotu np. umowa opiewa na określone świadczenie, a druga strona w momencie spełnienia świadczenia mówi, że nie spełni świadczenia gdy tamta strona nie dopłaci, strona dopłaca, chcąc aby kontrahent wykonał swoje świadczenia, ale zastrzega sobie zwrot dopłaty (dopłata do wycieczki na lotnisku).

□    □ gdy świadczenie spełnione w celu uniknięcia przy musu np. dyrektor szpitala uzależnia przyjęcie pacjenta od łapówki wiemy, że to świadczenie nienależne ale dajemy bo chcemy dostać się do szpitala.

□    □jeśli świadczenie zostało spełnione w wykonaniu nieważnej czynności prawnej

np. umowa nieważna z powodu braku formy aktu notarialnego przy sprzedaży nieruchomości. Strony świadczenia spełniły i wiedzą że to świadczenie nienależne ale mogą żądać zwrotu wzajemnych świadczeń. Z tego wyjątku wynika różnica między condictio indebiłi a condictio sine causa.

Pozostałe przypadki wymienione w art. 411 pkt. 2-4 nie dotyczą świadczenia nienależnego, ale innych sytuacji. Chodzi o niemożność żądania zwrotu św. ale nie dlatego że było to św. nienależne, szczególnie widać to w pkt. 3 i 4.