85176

Metody tyczenia sytuacyjnego

a) metoda biegunowa - polega na wyznaczeniu stanowiska, a następnie odłożeniu na tym stanowisku kąta p biegunowego od kierunku odniesienia i odmierzeniu odległości „d” wzdłuż ramienia kąta biegunowego

b) metoda ortogonalna - polega na odłożeniu wzdłuż kierunku odniesienia odciętej a„ w wyniku, czego otrzymujemy punkt biegunowy B. Na punkcie B odkładamy kąt p=90° w stosunku do kierunku odniesienia, a na jego ramieniu odmierzamy odcinek „a”. Do tyczenia każdego punktu trzeba niezależnie powtórzyć całą procedurę. Do tyczenia

f-

_o punktu określonego pizez dwie współrzędne trzeba, więc

odmierzyć cztery wielkości p<* a** p, a.

c) metoda wcięcia kątowego w przód wymaga wyznaczenia w terenie dwócli stanowisk i ustalenia współrzędnych tych stanowisk. Tyczenie tą metodą polega na odłożeniu z dwóch _p    stanowisk (bazy) kątów wcinających p_/V Pb. obliczonych

_p    r,'^Ks    ze współrzędnych. Z jednej bazy można wytyczyć wiele

\    dostępnych punktów określających w terenie elementy

A.

'    planu realizacyjnego.

~>A.

d) metoda przecięć kierunków - polega na wyznaczeniu w terenie (na bokach osnowy) punktów kierunkowych, które po odpowiednim połączeniu ustalają kierunki. Punkty przecięcra tych kierunków wyznaczają położenie tyczonych punktów.

c<>_-------oD

przymiary wstęgowego.

e) metoda wcięcia liniowego - polega na odmierzeniu przymiar ami wstęgowymi odległości J” od punktów o znanych współr zędnych i znajdowaniu punktów „P” w przecięciu odpowiednich łuków kołowych o promieniach J”. Długość J" nie powinna przekr aczać długości użytego do pomiaru

f) metoda trygonometryczna - polega na wstępnym wyznaczeniu położenia punktu tyczonego z bazy, a następnie dokładnym pomiarze kątów i długości wcinających ten prowizorycznie zaznaczony punktów. Uzyskane wyniki poddaje się wyrównaniu uzyskując w efekcie poprawki trasowania dla punktu tyczonego.