85307

Sekcja mapy katastralnej i jej godło

WC II 16 bg

W c	Strony świata. WC - zachód, OC - wschód
II	Opis położenia arkusza triangulacyjnego: kolumna - cyfra rzymska
1 6	wiersz - cyfra arabska
b g	Arkusz trian. dzielono pionowo na 4 części ( a, b, c, d) i poziomo na 5 części (e, f, g, h, i) były to mniejsze jednostki, tzw. sekcje szczegółowe które miały kształt prostokątów, "bg” to godło sekcji szczegółowej

Charakterystyka triangulacji w katastrze austriackim

Marny cztery rzędy triangulacji:

I    rząd - boki 15-30 km

II    rząd-9-15 km

III    rząd -4-9 km

IV    rząd - będący triangulacją graficzną

Pomierzono bazy: pierwsza - w okolicach Wiednia i miała długość 12, 158175 km, druga najdłuższa w górnej Austrii i miała długość 14,989453 km, trzecia w Tyrolu o długości 5,671215 km, czwarta w Bukowinie o długości 9,860958 km, na ich podstawie rozwinięto cały kraj. Nie można było obrać jednego układu wsp. dal całego obszaru, podzielono obszar na 7 prowincji. Które miały oddzielne układy wsp. powiązane ze sobą. Należała do nich Galicja, mająca środek wsp we Lwowie na Wysokim Zamku Układy obejmowały dolna Austrię i Morawy (Wiedeń - początek układu) oraz górną Austrię (Gutenberg potem Tyrol i Bukowina)

Gęstość punktów triangulacyjnych (arkusz, sekcja)

Na jedną milę kw. (czyli arkusz triangulacyjny) przypada 60 punktów triangulacyjnych I, II, III i IV rzędu, przy czym putikty pierwszych trzech rzędów obliczone są metodą matematyczną a IV triangulacją graficzną. Na sekcję przypadają 3 ptmkty IV rzędu.

Sposób powstania mapy katastralnej i szkiców intlykacyjnych