85460

II    gr. szcz. ter. -0,30 m

III    gr. szcz. ter - 0,50 m, o ile dokładność identyfikacji ich zarysów jest nie mniejsza od 0,5 m. Przy pomiarze szcz. I gr. doki. powinny być wraz z nimi mierzone elementy terenowe:

1)    drugie, niezależne położenie szczegółów,

2)    miary czołowe (czołówki),

3)    mary przeciwprostokątnych (podpórki)

4)    miary do punktów przecięcia się linii pomiarowych z granicami działek i konturów lub ich przedłużeniami.

PROJEKTOWANIE. STABILIZACJA I POMIAR OSNOWY ZDJĘCIA SYTUACYJNEGO

Pomiary sytuacyjne wykonuje się w oparciu o piuikty geodezyjne istniejącej osnowy poziomej, podstawowej o szczegółowej która może być w miarę potrzeb zagęszczona osnową pomiarową. W skład osnowy pomiarowej wchodzą następujące elementy geometryczne:

1.    boki i punkty poligonowa,

2.    boki i punkty ciągów sytuacyjnych

3.    bok i piuikty ciągów^r wiszących,

4.    linie pomiarowe.

Punkty pośrednie leżące na bokach poligonowych lub liniach pomiarowych nazywamy punktami posiłkowymi Odcinki prostych łączące punkty' posiłkowe lub punkt poligonowy z punktem posiłkowym nazywamy linami pomiarow^rymi.

Przy projektowaniu osnowy pomiarowej dla zdjęcia sytuacyjnego należy stosować co najwyżej dwurzędowy układ ciągów nawiązanych dwupimktowo o maksymalnej długości 2000 m. Dopuszczalne są w wyjątkowych przypadkach nawiązanie jednopunktowe czyli tzw. ciągi wiszące przy czym nie mogą one posiadać więcej niż dwa boki.