86573

pięciu dni zawiadomienie o zawarciu małżeństwa miało być przesłane do właściwego urzędu stanu cywilnego celem jego rejestracji w aktach stanu cywilnego).

Kością niezgody był art. 1, który mówił, iż Rzeczpospolita Polska i Stolica Apostolska potwierdzają, że Państwo i Kościół katolicki są - każde w swojej dziedzinie - niezależne i autonomiczne oraz zobowiązują się do pełnego poszanowania tej zasady we wzajemnych stosunkach i we współdziałaniu dla rozwoju człowieka i dobra wspólnego.

Pojawiły się obawy, czy niewierzący nie będą dyskryminowani przy pochówkach na cmentarzach, czy aby nie dojdzie do zakazu rozwodów i wprowadzenia państwa wyznaniowego. Dlatego też zaczęto blokować konkordat. Powołano kościelno - państwową grupę ekspertów, mającą opracować deklaracje wyjaśniające wątpliwości.

3 sierpnia 1996 roku Sejm przyjął uchwałę, zgodnie z którą ratyfikacja konkordatu miała być odłożona do czasu uchwalenia nowej konstytucji i zatwierdzenia jej w referendum.

27 czerwca 1997 roku - Sejm uchwalił 4 ustawy okołokonkordatowe, nad którymi ciągle pracowano (pomimo zawieszenia ratyfikowania konkordatu):

a)    O finansowaniu Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie z budżetu państwa;

b)    O zmianach ustawy o cmentarzach i chowaniu zmarłych;

c)    O zmianach ustawy o gwarancjach wolności sumienia i wyznania;

d)    O zmianach ustaw: kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, prawa o aktach stanu cywilnego.

Senat przyjął tylko pierwszą, nie chcąc wyprzedać postanowień konkordatu.

8 stycznia 1998 roku podpisano ustawę ratyfikacyjną.

25 marca 1998 roku nastąpiła uroczysta wymiana dokumentów ratyfikacyjnych w Rzymie.