87197

3.Aparatura i odczynniki.

-    poniżej znajduje się schemat aparatury: TU SCHEMAT 3.33

-    roztwór etanolu i cykloheksanu

-    katetometr.

4.Wykonanie ćwiczenia.

1.    Włączono termostat i ustalono temperaturę na_°C.

2.    Przepłukano rury pomiarowe (R) roztworem i (W) wzorcem.

3.    Wprowadzono po ok. 5 cm³ wzorca i roztworu i odpowietrzono obie ciecze.

4.    Zmierzono położenie menisku rtęci we wszystkich trzech rurach (h_R, h^lw,hp) i położenie menisków cieczy {h_Rth„) w celu określenia poprawki hydrostatycznej.

5.    Przeprowadzono pomiary położenia menisku rtęci w rurach (zmieniając podciśnienie w rurze porównawczej) w taki sposób, aby zmiany objętości fazy gazowej nad roztworem między poszczególnymi pomiarami były możliwie jednakowe. Poziom menisków rtęci w rurach zawierających roztwór i wzorzec (h_R i h'_w) mierzono po ustaleniu się

równowagi (ok. 15 min). Pomiary powtarzano_krotnie.

6.    Podwyższono ciśnienie w układzie do zaniku fazy gazowej (powyżej prężności punktu pierwszego pęcherzyka) i odczytano położenie menisku h_R, odpowiadającego objętości cieczy V_R .

7.    Sporządzono wykres zależności Ah^ł =h'_R-h'_w w funkcji /»« i przy wykorzystaniu metody najmniejszych kwadratów wyliczono parametry poszukiwanej prostej. Obliczono wartość Ah°, odpowiadającą punktowi pierwszego pęcherzyka dla Ah_R .

8.    Obliczono różnicę prężności par wzorca i roztworu Ap = pj - p:

Ap =(-lM A/i°

iK -/Cl—■-Uj-fcj)— [<? (1), gdzie

PH»    PH, JJ

-8=1, gdy skala rozpoczyna się u góry katetometru, 8=0, gdy początek skali znajduje się na dole katetometru

-    Pw, p»g \ pR - gęstości wzorca i rtęci (z tablic) oraz roztworu (obliczona przy założeniu addytywności objętości) w temperaturze pomiaru

-    g - współczynnik korekcyjny.

Obliczono prężności par cykloheksanu i etanolu (wykorzystano w tym celu równanie Antoine'a):

--— (2)

r/°C + C ^{K f}

10. Obliczono prężność par roztworu p = pJ-Ap. Porównano ją z wartością wyliczoną z prawa Raoulta: p= + p®x_n = p®( l-x_B) +p®x_B (3).