skanuj0209

ROZDZIAŁ SIÓDMY: Kompozycja i inscenizacja 209

poniżej znajduje się kilka sugestii dotyczących wykorzystania ujęć subiektywnych w animacjach:

•    Oglądanie sceny z punktu widzenia postaci może pomóc widzom lepiej się z nią identyfikować lub solidaryzować się z jej sytuacją w scenie. Na przykład, gdy coś ma wyskoczyć z ukrycia i zaskoczyć bohatera, można tę scenę przedstawić tak, że to coś skoczy w kierunku kamery (która oddaje punkt widzenia postaci), zaskakując widzów.

•    Ujęcie subiektywne może oddać akcję lub zdarzenie w sposób bardziej dramatyczny. Na przykład, gdyby bohater spadał, kamera podążałaby w dół wraz z jego głową.

•    Ujęcia subiektywnego można używać dla dodania w niektórych animacjach efektu komicznego, poprzez animowanie kamery z uwzględnieniem cech postaci. Przykładowo* animowana kamera mogłaby imitować ruch zataczającego się pijaka lub podskakującego psa.

« Ujęcie subiektywne może pokazywać punkt widzenia bohatera, gdy spogląda on przez celownik broni, lunetę lub dziurkę od klucza.

•    Często takie ujęcia edytowane są po wyrenderowaniu, w celu dodania kształtu lunety lub dziurki od klucza, czy symulowania zniekształceń urządzenia optycznego.

•    Wykorzystanie ujęcia subiektywnego może być wygodnym „pójściem na skróty” — w czasie spoglądania oczami postaci widzowie nie widzą jej ciała, więc nie ma potrzeby jej animowania i renderowania w tym ujęciu.

•    Pokazywanie punktu widzenia mordercy lub potwora śledzącego swoją kolejną ofiarę jest standardową konwencją w horrorach

i filmach grozy. Wykorzystanie ujęcia subiektywnego uniemożliwia widzom zobaczenie właściwego mordercy; oczami mordercy widzą oni tylko niespodziewającą się niczego ofiarę.

4ożna korzystać z ujęć subiektywnych do woli, ale należy pamiętać, se bardzo rzucają się one w oczy i czasem mogą nawet przeszkadzać, esii są nadużywane.