Tryb składania do depozytu regulują przepisy proceduralne.
Do depozytu dłużnik może złożyć pieniądze, kosztowności, książeczki oszczędnościowe, dokumenty, a także inne rzeczy. Jeżeli jednak przechowanie tych rzeczy pociągałoby za sobą znaczne trudności lub koszty albo powodowało obniżenie ich wartości, sad na wniosek dłużnika postanowi sprzedać je, a sumę stąd uzyskaną złożyć do depozytu sądowego.
Skutki
Złożenie do depozytu sądowego ma takie same skutki jak spełnienie świadczenia. Dłużnik może odesłać wierzyciela do depozytu sądowego po odbiór złożonego tam przedmiotu świadczenia. Ponadto ustaje jego obowiązek troski o rzeczy. Jeżeli dłużnik odbierze przedmiot świadczenia z depozytu sądowego, złożenie do depozytu uważa się za niebyłe
Uchylone zostają wszystkie wspomniane konsekwencje prawne i to ze skutkiem wstecznym.
Dopóki dłużnikowi przysługuje prawo wydania mu przedmiotów złożonych przez niego do depozytu dopóty nie następuje definitywne wygaśnięcie zobowiązania. Skutek ten nastąpi z chwilą gdy dłużnik utraci to prawo. System prawny łączy utratę prawa z następującymi zdarzeniami:
a) gdy wierzyciel zażąda wydania mu przedmiotu świadczenia z depozytu sądowego
b) gdy nastąpiło wykreślenie z księgi wieczystej wpisu zabezpieczającego wierzytelność
c) gdy nastąpiła likwidacja niepodjętego depozytu
Dłużnik może żądać od wierzyciela zwrotu kosztów złożenia do depozytu sądowego, jeżeli sam nie odebrał złożonego tam przedmiotu świadczenia. Ważność złożenia przedmiotu świadczenia do depozytu sądowego:
a) istnienie okoliczności uzasadniających złożenie do depozytu sądowego
b) przedmiot złożony do depozytu powinien odpowiadać treści zobowiązania
Na dłużniku ciąży obowiązek niezwłocznego zawiadomienia na piśmie wierzyciela o złożeniu przedmiotu świadczenia do depozytu sądowego, chyba ze zawiadomienie napotyka trudne do przezwyciężenia przeszkody
i