Głowa państwa - najwyższy organ władzy państwowej o szczególnej pozycji i znaczeniu. Jego uprawnienia to wysyłanie i przyjmowanie przedstawicieli dyplomatycznych, zawieranie umów międzynarodowych bez potrzeby wskazywania na pełnomocnictwa, ogłaszanie stanu wojny i pokoju. Przywileje i immunitety przysługują mu jako najwyższemu przedstawicielowi państwa, nie podlega jurysdykcji karnej, administracyjnej i z pewnymi wyjątkami cywilnej. Z tych uprawnień korzysta jego rodzina i świta.
Parlament - jego rola zależy od ustroju społeczno-ekonomicznego i systemu rządów. Na bieżąco kontroluje on sposób prowadzenia polityki zagranicznej jak i również stanowi i określa jej kierunki. W większości konstytucji Sejm bezpośrednio lub pośrednio ogłasza stan wojny. W wielu krajach komisje spraw zagranicznych przesłuchują i aprobują kandydatów na ambasadorów.
Rząd i szef rządu - sprawuje ogólne kierownictwo w dziedzinie stosunków z innymi państwami i organizacjami międzynarodowymi, zawiera umowy wymagające ratyfikacji oraz zatwierdza i wypowiada inne umowy międzynarodowe. Wzrastające znaczenie rządu w sferze reprezentacji i wyrażania na zewnątrz woli państwa powoduje utożsamianie rządu z państwem. Coraz częściej dochodzi do zatwierdzania umów międzynarodowych przez rząd, a więc umów pozbawionych klauzuli ratyfikacyjnej. Uprawnienia szefa rządu są rozległe, przysługuje mu prawo zawierania umów międzynarodowych, prowadzenia rokowań, oraz oświadczania woli państwa bez specjalnych pełnomocnictw. Przyjmuje obcych przedstawicieli, wystawia pełnomocnictwa z kontrasygnatą ministra spraw zagranicznych.
Minister i ministerstwo spraw zagranicznych - członkiem rządu realizującym politykę zagraniczną państwa jest minister spraw zagranicznych (sekretarz stanu). Reprezentuje państwo w stosunkach międzynarodowych, może prowadzić rokowania dwustronne i wielostronne oraz podpisywać umowy bez okazania specjalnych pełnomocnictw. Utrzymuje stały kontakt z obcymi przedstawicielami dyplomatycznymi. Ministerstwo spraw zagranicznych wykonuje swe funkcje i realizuje politykę państwa poprzez podległego mu ministra spraw zagranicznych.
Minister gospodarki - do jego zadań należy inicjowanie polityki państwa, jej realizacja oraz koordynacja działań w zakresie stosunków gospodarczych. Jego kompetencje obejmują też podejmowanie i rozwijanie działań na rzecz dostępu do rynków zagranicznych, współpraca z właściwymi organizacjami oraz tworzenie i utrzymywanie placówek ekonomiczno-handlowych za granicą.