140. IN IURE CESSIO.
In iure cessio była to forma przenoszenia prawa własności. Był to pozorny proces podejmowany dla dokonania zamierzonej z góry zmiany stosunku prawnego. Tryb postępowania do stypulacji w którym nie było sporu a obie strony zgodnie dążyły do zmiany jakiegoś stanu prawnego i co najważniejsze do urzędowego potwierdzenia alienacji. Nabywca występował jako pozorny powód a zbywca jako pozorny pozwany. Pretor potwierdzał prawa nabywcy czyli potwierdzał przeniesienie jakiegoś prawa przed sadem. Do in iure cessio byli dopuszczani wyłącznie obywatele rzymscy z wyłączeniem takich osób jak alieni iuris. In iure cessio działało obok mancypacji gdyż mogło służyć do przenoszenia rzeczy niematerialnych takich jak np. spadek. Ostatecznie forma ta została zlikwidowana w okresie poklasycznym.