94459

349. CONTRACTUS MOHATRAE. DAT 10 IN SOLUTUM, DATIO SOLUTIONIS CAUSA.

Contractus mohatrae była to forma pożyczki lecz nie wprost. Wierzyciel przekazywał dłużnikowi jakąś rzecz z upoważnieniem na jej sprzedaż a otrzymane w ten sposób pieniądze traktowane były jako pożyczka. Datio in salutum było natomiast formą spłaty zobowiązania. Dłużnik za zgodą wierzyciela na mocy datio in salutem mógł w celu wykonania zobowiązania świadczyć coś innego jakoś rzecz która do tej pory nie była przedmiotem długu. Jak gdyby rozszerzeniem tych praw było datio sołutionis causa czyli przyjęcie zobowiązania nie przez wierzyciela osobiście lecz przez osobę do tego celu upoważnioną. Początkowo w prawie rzymskim samo wykonanie zobowiązania czyli solutio nie powodowało automatycznie jego umorzenia. Konieczne było wówczas sporządzenie aktu umarzającego zobowiązanie czyli contrarius actus jako aktu odwrotnego do tego który zawiązał węzeł obligacyjny.