90600

pólka pasa górnego wiązara umożliwia dogodne bezpośrednie oparcie platwi. Jeżeli pasy górne są z rui okrągłych, jest konieczne zaprojektowanie odpowiednich stołeczków do oparcia platwi, co podwyższa koszty wykonania takiego wiązara Na pasy górne wiązarów mogą być stosowane elementy o przekrojach poprzecznych pokazanych na rys. 6.17 z wyjątkiem przedstawionych na rys. 6.17g, 1,1.

Na zginane i ściskane pasy górne kratownicy nie jest zalecany przekrój ce-owy (rys. 6.17£). Lepiej w takim przypadku jest zastosować przekroje według rys. 6.17c, d. m. n, o, p, s-i-v, które charakteryzuje zwiększona sztywność giętna w płaszczyźnie kratownicy.

W istniejących konstrukcjach można często spotkać wielogalęziowe przekroje prętów kratownic złożone z dwóch kątowników lub ceowników rozstawionych na grubość blachy węzłowej (rys. 6.17j, 1, m, n, o). Pracochłonność wykonania takich konstrukcji, a przede wszystkim tnidny dostęp do powierzchni wewnętrznych podczas renowacji zabezpieczeń antykorozyjnych sprawiają, iż rozwiązania te nie są zalecane (szczególnie w środowisku o podwyższonej i wysokiej agresywności korozyjnej). Znacznie korzystniejsze jest zastosowanie przekrojów zamkniętych (rys. 6.17a-r-c, p-H), a także połówek dwuteowników IPE lub HEA i HEB (rys. 6.17e). W kratownicach silnie obciążonych, o dużych przedziałach stosuje się pręty dwugalęztowe połączone przewiązkami (rys. 6.17k+n) oraz jed-nogalęziowe spawane z kształtowników i blach (rys. 6.17Lw)

Na rozciągane pasy kratownic stosuje się przekroje podobne jak na pasy ściskane, tylko o mniejszych wymiarach (gdyż w tym przypadku współczynnik wyboczcniowy nic redukuje nośności elementu). Pasy dolne z ceowników (rys. 6.17f) lub kształtowników giętych na zimno (rys. 6.17h, i) należy ustawić w pozycji jak na tych rysunkach. Przeciwne ułożenie kształtowników utworzyłoby z pasa dolnego korytko, w którym gromadzące się pyły i wilgoć sprzyjałyby korozji elementu.

Na pręty krzyżulców' i słupków wiązarów stosuje się pręty nirowe (rys. 6.17a, b, c), połówki dwuteowników (rys. 6.17e), pojedyncze ceowniki i kątowniki (rys. 6.17f, g), a także pręty dwugalęziowe (rys. 6.17j-^Ao). Przekrój krzyżowy (rys. 6.171) utworzony z dwóch kątow^rników (równo- lub merównorarniennych) stabilizowanych naprzemiennie ustawionymi przewiązkami łatwo można okresown konserwować antykorozyjnie (gdyż jest łatwy dostęp do całego obwodu przekroju). Długość przewiązek takich prętów nie powinna być mniejsza niż 50 mm, a szerokość nie większa niż szerokość półki kątownika b (por. rys. 6.15). Osiowy rozstaw przewiązek powinien spełniać wanmek l\ <60«i (gdzie i\ — najmniejszy promień bezwładności pojedynczego kątownika)