90765

Metoda Felleniusa. Mając dane zbocze (skarpę) oraz parametry gruntu (y, </>„, cj, który je tworzy, wybiera się środek O kołowej linii poślizgu (rys 19.6)

Ryn 19 6 Schemat cii działających na bryle osuwiskową i pole punktów najnlekorzy stuiejszy ch obrotów [ 11]

Następnie dzieli się bryłę ograniczoną zboczem i powierzchnią poślizgu na pionowe bloki (paski) o szerokości b, <0,1 R,o objętości V_rWymiar bryły w kierunku prostopadłym do rysunku przyjmuje się jako równy 1. Oblicza się ciężary poszczególnych bloków W, = V,yina powierzchni poślizgu rozkłada się je na składowe: normalną /V, i styczną 5, do okręgu Bryłę osuwającego się gruntu w chwilirozpoczynającego się ruchu uważa się za sztywną. Działanie sil bocznych na blok pomija się. Poślizg bryły gruntu rozpatruje się jako obrót każdego bloku osobno: do jego przesunięcia wzdłuż powierzchni poślizgu „dąży” styczna składowa ciężaru 5, = JVsin a,(a, jest kątem nachylenia siły składowej S_; do poziomu). Przesunięciu przeciwdziała siła tarcia wewnętrznego i spójności gruntu.