90843

-    obciążenia związane z oporami łożysk,

-    obciążenia pośrednie takie jak (osiadanie podpór, wpływy temperatury). Obciążenia dynamiczne:

-    obciążenia taborem samochodowym, kolejowym, tramwajowych i tłumem pieszych,

-    parcie wiatru na konstrukcję,

-    uderzenia pojazdów lub statków w konstrukcję mostu,

-    obciążenia sejsmiczne lub parasejsmiczne,

-    obciążenia montażowe

W praktyce projektowej, w obliczeniach statycznych obciążenia dynamiczne są traktowane jako obciążenia quasi statyczne. Uwzględnienie efektów dynamicznych odbywa się przez pomnożenie wartości statycznej przez współczynnik zwiększający wartość współczynnika dynamicznego W niektórych przypadkach, jak np. parcie wiatru czy uderzenia w podpory pojazdów lub statków, podane wartości obciążeń zastępczych, zawierają w sobie skutki oddziaływania dynamicznego. Takiego uproszczonego podejścia nie stosuje się jednak np. w analizie aerodynamicznej mostów wiszących czy skutków obciążeń sejsmicznych. Wtedy konieczna jest wnikliwa analiza dynamiczna uwzględniająca charakter wymuszenia i jego zmienność w czasie. Jednak dla większości tego typu przypadków brak jest zaleceń normowych, dotyczących sposobu przyjmowania obciążenia zastępczego. Każdy przypadek wymaga indywidualnego podejścia.

W obliczeniach statycznych, prowadzonych metodą elementów skończonych, obciążenia zastępcze określonego typu należy zastąpić układem uogólnionych sil przyłożonych w węzłach. W związku z tym obciążenia działające poza węzłami muszą być zastąpione statycznie równoważnym układem sil przyłożonym w węzłach. W odniesieniu do ciężarów własnych konstrukcji nie zachodzi na ogól konieczność ustalania takiego obciążenia, ponieważ programy na ogól automatycznie je generują na podstawie charakterystyk geometrycznych przekroju i podanego ciężaru objętościowego materiału, z którego wykonano element. W przypadku obcią żeń zewnętrznych stosownie obciążenie musi opisać szczególow'0 projektant, podając zarówno jego wartość, jak i miejsca przyłożenia do konstrukcji. Natomiast roz.dzielenie obciążenia na węzły nie wymaga ingerencji projektanta, gdyż współczesne programy analizy konstrukcji wykonują go w sposób automatyczny. Jeśli jednak brak jest odpowiedniego podprogramu, wtedy zadanie to spada na projektanta. Wartości zastępcze obciążeń węzłowych w elementach prętowych przyjmuje się równe reakcjom podporowym.