90868

b) przy powierzchniach czołowych nachylonych do pionu więcej niż 10° składowe siły od parcia kry' należy obliczać wzorami:

-    składowa pionowa V_t

dla v/=80°    V,= 0

dla \y < 45°    V₂ = 0,7 H,

dla45°^V'S80° K, = V₂ • ⁸⁰°~-^

-    składową poziomą

dla \f/ - 80°    fi_x - mR\bh

dla ^ = 45°    H₂ = 0,7 H\

dla 45° < \(f < 80° //₃ =    + (//,+ M₂)

dla 45°    //₄ = 0,7tf,lg¥/

gdzie: \f/ - kąt nachylenia krawędzi czołowej do poziomu; pozostałe oznaczenia jak przy wyznaczaniu parcia na ściany pionowe.

Statyczne parcie $i wywołane termicznym rozszerzaniem się pola lodowego przyjmuje się w zależności od odległości pomiędzy podporami lub pomiędzy podporą a brzegiem:

$,=200 kN/m^2	dla	L < 50 m,
$, = 180 kN/m^2	dla	50 ^ L < 75 m,
$, = 160 kN/m^2	dla	75 100 m,
$j —140 kN/m^2	dla	100 ^L< 150 m,
$, = 120 kN/m^2	dla	/,> 150m,

(L - oblicza się prostopadle do bocznej ściany podpory).

Siłę pionową P, powodującą wyciąganie pali przez przymarznięte pole lodowe oblicza się ze wzoru:

Pi-

3000 łP

(7.19)

gdzie:

h - grubość lodu [m],

d - średnica pala lub zastępcza średnica grupy pali [m], odległych od siebie nie więcej niż 1,0 m, średnica zastępcza grupy n pali: d_zm = \i^rn d.

Warunkiem stosowania tego wzoru jest, by wokół pala występowała ciągła pokrywa lodowa o promieniu, co najmniej 20 h (h - grubość lodu).