93883

Na rynku oligopolistycznym jeden z największych producentów i o najniższych kosztach wytwarzania może objąć tzw. przywództwo cenowe Inni oligopoliści starają się dopasować do cen ustalonych przez lidera w celu utrzymania swoich udziałów w sprzedaży. Gdy lider obniża cenę, inni muszą robić to samo, aby nie zostać wypartymi z rynku. Gdy lider podwyższ ceny, inni mniejsi oligopoliści, nie muszą tego czynić, gdyż wówczas mają szanse zwiększenia swego udziału w ogólnej sprzedaży danego towaru.

Istnieje dość powszechna opinia wśród ekonomistów, że najbardziej szkodliwą formą rynku oligopolistycznego są kartele.

Kartel jest najczęściej tajną zmową lub porozumieniem między niezależnymi producentami, zmierzającymi do ograniczenia lub całkowitego wyeliminowania konkurencji między nimi. Porozumienie może dotyczyć wielkości wytwarzanej produkcji , podziału rynków zbytu lub poziomu ustalonych cen. W ten sposób wiele dużych firm, zamiast prowadzić między sobą kosztowną walkę konkurencyjną, próbuje zwiększyć swoje zyski przez zawiązanie kartelu.

W Polsce pod koniec 1923 r. istniało 31 porozumień kartelowych, a w 1929 r. ich liczba wzrosła do 133. Na koniec 1938 r. liczba karteli krajowych wynosiła 171, zaś karteli międzynarodowych, działających na terenie Polski - 100. (Mały rocznik statystyczny z 1939 r.

Dwie kluczowe cechy oligopolu

Mimo różnic między oligopolami istnieją dwie zasadnicze cechy, które wyróżniają oligopol spośród innych struktur rynkowrych.

Bariery wejścia

W odróżnieniu od konkurencji monopolistycznej istnieją różne bariery wejścia dla nowych przedsiębiorstw. Są one podobne do barier występujących w przypadku monopolu. Rozmiary barier zależą jednak od gałęzi. W niektórych przypadkach wejście jest stosunkowo łatwe, a w innych - praktycznie niemożliwe.

Woja cenowa i jej skutki

Zobaczmy najpierw jak wygląda i czym najczęściej się kończy dla jej uczestników gra wojenna. Zacznijmy od przeanalizowania dynamiki obniżania cen, pokazanej na rysunku poniżej.

Rys. woja cenowa i jej skutki