032 2

P. Sweezy uzasadniał dość dużą stabilność cen na rynku oligopolistycznym tzw. złamaną krzywą popytu (kinked demond curve). Założył najpierw, że oligopoliści traktują swoje funkcje popytu jako bardzo elastyczne, co wyklucza podwyżki cen jako sposób zwiększenia przez nich swojego udziału w rynku. Również obniżki cen nie są, według niego, dobrym sposobem, gdyż jeśli jeden z oligopolistów obniży cenę, to niemal natychmiast to samo zrobią inni. W rezultacie zamiast wzrostu sprzedaży może nastąpić nawet jej spadek. Uwzględniając najbardziej prawdopodobną reakcję rywali, oligopolista musi więc brać pod uwagę jak gdyby dwie odrębne funkcje popytu: jedną, wysoce elastyczną, dla podwyżek cen, a drugą, wysoce nieelastyczną, dla obniżek cen. Graficznym wyrazem tych funkcji są na poniższym rysunku dwie krzywe: krzywa AB dla podwyżki ceny i krzywa CD dla obniżki ceny, które przecinają się w punkcie E. Pogrubiony odcinek AE pierwszej krzywej i pogrubiony odcinek ED drugiej krzywej dają złamaną krzywą popytu AED.

Punktowi E odpowiada cena c_E i wielkość produkcji Q_E, przy której oligopolistyczna firma maksymalizuje zysk. Krzywa popytu (która jest również krzywą utargu przeciętnego tej firmy) jest nieciągła, w rezultacie odpowiadająca jej krzywa utargu krańcowego również będzie nieciągła. Krzywej AB odpowiada krzywa Uki, a krzywej CD krzywa U|<2- Odcinkowi AE krzywej popytu (utargu przeciętnego) AB odpowiada odcinek AF krzywej utargu krańcowego Uki, a odcinkowi ED krzywej popytu CD odpowiada odcinek GH krzywej utargu krańcowego U|<2- Tak więc krzywa utargu krańcowego oligopolisty składa się z dwóch rozłączonych segmentów AF i GH.

3§_a Przywództwo cenowe w oligopolu :

W oligopolu występuje zjawisko przywództwa cenowego firmy dominującej lub firmy o niskich

kosztach.

OęigjsjL (JtAĄ Ol;

/ttA&

V

40_sK©r§kureneja monopolistyczna

Założenia modelu:

-    wielu sprzedających i kupujących

-    produkty zróżnicowane, posiadające bliskie substytuty

-    pełna informacja o rynku

-    swoboda wchodzenia i opuszczania rynku