94190

Mikro- i makrofagi posiadają najwięcej enzymów głównie proteolitycznych, glikolitycznych i lipolitycznych oraz oksydazę, peroksydazę i katalazę.

Zdolność poruszania się i diapedezy wzrasta pod wpływem zawartej w osoczu leukokininy oraz leukotoksyny wytwarzanej z rozpadłych komórek w miejscu zakażenia.

Odporność organizmu (immunitas) to zdolność rozpoznawania, ciał obcych, ich unieszkodliwiania, lokalizowania i usuwania na zewnątrz oraz zapobieganie przed ich wnikaniem do wnętrza organizmu.

Rodzaje odporności

dziedziczna nieswoista	nabyta swoista
gatunkowa -    rasowa -    indywidualna	naturalna		sztuczna
	czynnie	biernie	czynnie	biernie
	przechorowanie częsty kontakt z zarazkami	droga łożyska droga siary	szczepionki	surowice zawierające przeciwciała

Mechanizmy odporności nieswoistej:

•    Bariery ochronne na powierzchniach styku środowiska wewnętrznego organizmu ze środowiskiem zewnętrznym (skóra, błony śluzowe, tkanka łączna)

•    temperatura ciała

•    Właściwości komórek żernych (chemotaksja, diapedeza, migracja, fagocytoza i pinocytoza leukocytów i komórek układu siateczkowo-śródbłonkowe)

•    Inhibitory komórkowe i tkankowe (substancje hamujące rozwój bakterii i wirusów, wytwarzane w leukocytach, komórkach tkanek zmienionych martwiczo lub zapalnie)

•    obecność limfocytów dużych i średnich powstających w szpiku i zwanych komórkami NK (natural killing celt) i K (killercelf) i pełniących nadzór immunologiczny i ochronę przed rozwojem komórek nowotworowych.

Ich błony posiadają błony, które nie wymagają wcześniejszego uczulenia antygenem.

•    nieswoiste chemiczne składniki osocza i płynów ustrojowych: układ dopełniacza, properdyny, bakteriocydyny, inhibitory wirusów, substancje neutralizujące endotoksyny i in.