94222

Drogi prowizoryczne (tymczasowe) wykonuje się jako gruntowe, gruntowe ulepszone, żwirowe albo układane z płyt prefabrykowanych betonowych lub żelbetowych. Najprostszymi drogami prowizorycznymi są drogi gruntowe. Aby pojazdy nie jeździły tymi samymi śladami, szerokość jezdni tych dróg powinna być większa od znormalizowanej, tj. większa niż 3 m przy mchu jednokierunkowym lub niż 6 m przy dwukierunkowym. Ulepszone nawierzchnie gruntowe lub ulepszone podbudowy gruntowe (pod nawierzchnie innego rodzaju) wykonuje się, stabilizując grunty przez dodanie materiałów wiążących (np. cementu, smoły, asfaltu lub wapna) albo stosując mechaniczną stabilizację gruntów, więdnie mechaniczną stabilizację gruntów z jednoczesnym dodawaniem materiałów wiążących.

Drogi z prefabrykatów betonowych i żelbetowych są obecnie najczęściej wykonywane. Szczególnie uzasadnione jest ich stosowanie, gdy w czasie realizacji budowy trasa dojazdów musi być wielokrotnie zmieniana Do budowy dróg tymczasowych można stosować różne rodzaje elementów prefabrykowanych, z któiych najpopularniejsze są płyty prostokątne pełne typu MON (rys. 2.16). Drogi ułożone z jednego rzędu takich płyt dają jezdnie szerokości 3,0 m. Płyty MON układa się dźwigiem samochodowym, na podsypce piaskowej.