94453

399. COMPROMISSUM I RECEPTUM ARBITRI.

Receptum compromissum I receptum arbitri były to umowy które uzyskały ochronę procesową na podstawie konstytucji cesarskich (leges). Kompromis polegał na powierzeniu przez strony paktu prywatnemu sędziemu rozstrzygnięcie istniejącego pomiędzy nimi sporu. Umowa taka była niezaskarźalna chyba że strony wzmocniły ją stypulacjam karnym . Z czasem jednakpowstało prawo umożliwiające stronom dochodzenie kar bez zawarcia stypulacji a na mocy samego paktu. Pełną zaskarźalność uzyskał kompromis dopiero w prawie justyniańskim o ile jednak zapis dotyczący sądu polubownego został umocniony przysięgą stron i aritra. ewentualnie jeżeli strony pisemnie uznawali rozstrzygnięcie sadu polubownego lub też nie kwestionowali jego orzeczenia w ciągu 10 dni. Receptumarbitri było uzupełnieniem tego paktu a dotyczyło ono sędziego który jeżeli przyjął sprawę do rozstrzygnięcia i tego nie uczynił nararzał się na kary administracyjne.