1. St Mało, 3-4 grudnia 1998 r. (szczyt francusko-brytyjski):
• UE powinna mieć zdolność prowadzenia autonomicznych działań poparte wiarygodnymi silami zbrojnymi w celu rozwiązywania kryzysów międzynarodowych;
• UE powinna dysponować odpowiednimi środkami i strukturami analitycznymi, wywiadowczymi i planowania strategicznego:
• NATO pozostanie fundamentem kolektywnej obronyfunikanie duplikacji rozwiązań istniejących w NATO) i przy poszanowaniu różnej pozycji państw UE wobec NATO.
• Rada U E powinna mieć możliwość podejmowania decyzji o pełnym zakresie operacji zapobiegania konfliktom i zarządzania kryzysowego(zadań petersberskich);
• UE powinna mieć zdolność do autonomicznych działań opartych na wiarygodnych silach zbrojnych;
• wola pełnego i równoprawnego uczestnictwa wszystkich państw członkowskich UE, przy poszanowaniu zróżnicowania statusu państw członkowskich UE, jeśli chodzi o gwarancje zbiorowej obrony;
• zobowiązanie Rady ds- Ogólnych UE do przygotowania odpowiednich decyzji i
środków, w tvm przejęcia kompetencji U ZE.
• Rada Europejska postanowiła podwyższać w ramach EPBiO zdolność wojskową UE i ustanowić nowe struktury dla realizacji zadań w zakresie zapobiegania konfliktom i postępowania w razie kryzysów;
• celem UE jest posiadanie autonomicznej zdolności do podejmowania decyzji, a gdy NATO, jako całość, nie byłby zainteresowany - do podejmowania i prowadzenia przez UE operacji wojskowych w razie kryzysów międzynarodowych;
• NATO pozostanie podstawową organizacją zapewniającą kolektywną obronę - rozwój EPBiO będzie odbywał bez uszczerbku dla zobowiązań wynikających z art. 5 Traktatu waszyngtońskiego;
• proklamowanie Europejskiego Celu OperacyjnegoZasadnięzego;
• podjęcie decyzji ws. niewojskowych działali w zakresie zarządzania kryzysowej a następnie utworzenie Komitetu ds8 Cywilnych Aspektów Zarządzania Kryzysowego.
Uwarunkowania:
Przesłanki nowych inicjatyw na rzecz ustanowienia polityki obronnej UE
1. Poważne zakłopotanie relatywnie małą rolą sojuszników europejskich w czasie kryzysu
kosowskiego;
2. Anomalie międzyrządowej natury II filara;
3. Seria poważnych kontrowersji w sprawach polityki zagranicznej i bezpieczeństwa oraz
ostrych sporów handlowych USA-państwa UE;
4. Fiasko zasad współpracy UZE i UE.