2711 (12 III) na posiedzeniu Dumy odczytano treść podpisanego dwa dni wcześniej dekretu Mikołaja II zawieszającego obrady parlamentu. W odpowiedzi deputowani powołali Tymczasowy Komitet Dumy Państwowej. Zebrała się również po raz pierwszy Rada Delegatów Robotniczych, w której dominowali przedstawiciele Socjalistów, Rewolucjonistów (eserowców) i Socjaldemokratycznej Partii Robotniczej Rosji (mienszewików). Bunt obejmował kolejne oddziały wojskowe ( np. bazy marynarki wojennej Kronsztadzie).
3 (16) III 1917 roku powstał Rząd Tymczasowy. Dzień wcześniej car Mikołaj II abdykował. Rosja stała się republiką. Obok Rządu Tymczasowego znaczny wpływ na sprawowanie rządów miała Rada Piotrogrodzka co spowodowało sytuację politycznej dwuwładzy. Oba organy wydawały zarządzenia i dekrety. System rad ( Sowietów) ulegał nieustannej rozbudowie obejmując obszar całego kraju (wiosna 1917-800 rad).
Rewolucja obejmowała stopniowo całą Rosję. Rozszerzono kompetencja władz samorządowych. Rząd Tymczasowy przywrócił autonomię Wielkiemu Księstwu Finlandzkiemu oraz wydał manifest uznający prawa Polski do własnego państwa. Ziuesiono karę śmierci i wprowadzono wolność wyznali.
3 (16) IV 1917 r. w Piotrogrodzie znalazł się-przewieziony przez wywiad niemiecki w zaplombowanym wagonie ze Szwajcarii do Finlandii-przywódca bolszewików Włodzimierz Lenin. W tzw. Tezach kwietniowych Lenin nawoływał do przekształcenia rewolucji „burżuazyjnej” w „socjalistyczną i do obalenia Rządu Tymczasowego. Wśród głoszonych przez Lenina haseł znalazł się postulat natychmiastowego zawarcia pokoju oraz konfiskaty ziemi obszarniczej. W VII 1917r po kolejnych niepowodzeniach na froncie doszło do kolejnych masowych demonstracji i starć ulicznych w Piotrogrodzie i innych miastach. Były one inspirowane głównie przez bolszewików. Lenin nie był jednak zdecydowany na przekształcenie manifestacji w powstanie zbrojne. Ułatwiło to zadanie Rządowi Tymczasowemu, który wydał nakaz aresztowania Lenina i innych członków bolszewików. Lenin zdołał się ukryć. W samym Rządzie Tymczasowym doszło do zmian. 8 ( 21) lipca nowym premierem został Aleksander Kiereński (jednocześnie miiuster obrony). Wodzem naczelnym został gen. Korniłow. Wkrótce Kiereński zaczął go podejrzewać o przygotowywanie zamachu stanu. Groźba zamachu stanu spowodowała, że dzięki poparciu samego Kiereńskiego w ręce bolszewików (Gwardia Czerwona) w ręce bolszewików, którzy wystąpili w roli obrońców demokracji, trafiła broń. Nieudany zamach Komiłowa ( został In aresztowany) zapoczątkował proce tzw. bolszewizacji rad tj. przejmowania przez bolszewików kierownictwa rad robotniczych i żołnierskich oraz tworzenia własnej sieci Sowietów. Lenin powrócił do Piotrogrodu i otwarcie wyraził postulat natychmiastowego rozpoczęcia powstania zbrojnego przeciwko rządowi. W nocy z 24 X na 25 X (5/6X1) oddziały Gwardii Czerwonej rozpoczęły zajmowanie kluczowych punktów w stolicy: mostów, dworców, poczt, central telefonicznych. Dokonało się to praktycznie bez oporu ze strony oddziałów rządowych.