96824

Klasyfikacja urządzeń SBL

Oprócz podanego podziału na blokadę odcinkową i licznikową, blokadę samoczynną można klasyfikować według:

-    sposobu prowadzenia ruchu,

-    stawności,

-    rozwiązań technicznych.

Mając na uwadze sposób prowadzenia ruchu, rozróżniamy blokadę jednokierunkową i blokadę dwukierunkową.

Blokada jednokierunkowa umożliwia prowadzenie mchu pociągów po torze wyłącznie w jednym określonym na stałe kierunku. Semafory odstępowe i wszystkie pozostałe układy są przewidziane dla tego właśnie kierunku.

Blokada dwukierunkowa umożliwia prowadzenie mchu pociągów po torze w obydwu kierunkach, przy czym podczas jazdy w jednym kierunku, drugi kierunek jest czasowo wyłączany z rucha

Wskazania stanu zasadniczego semaforów przy blokadzie dwukierunkowej bywają ustalane różnie:

-    semafory obydwu kierunków są ciemne, a dopiero przewidywany przejazd pociągu musi być poprzedzony włączeniem świateł zezwalających na semaforach dla tego kierunku; semafory drugiego kierunku pozostają ciemne — taka zasada obowiązuje na szlakach o ruchu dwukierunkowym, a więc zazwyczaj na liniach jednotorowych;

-    semafory jednego kierunku podają na stałe (to znaczy aż do zmiany kierunku) wskazania, zgodnie z sytuacją ruchową na odstępach, semafory przeciwnego kierunku są ciemne — taka zasada obowiązuje na szlakach o ruchu jednokierunkowym, a więc zazwyczaj na liniach wielotorowych.

Stawność blokady określa liczbę wskazań sygnałowych na semaforze od-stepowym, dotyczy stanu odpowiedniej liczby odstępów za semaforem oraz warunkuje minimalne długości odstępu blokowego w odniesieniu do długości drogi liamowania przyjętej na danej linii. Uwzględniając stawność można przeprowadzić podział blokad na: dwustawne, trzystawne, czterostawne.