97616

5 czerwca 1945 roku Amerykanie i Brytyjczycy wycofali się z terenów, które zajęły prąc na Berlin.

Po ustaleniu stref okupacyjnych, a także podzieleniu Berlina na 4 strefy okupacyjne, Berlin podlegał specjalnej komendanturze wojskowej. Ustalono jedynie, w formie dokumentu, łączność lotniczą między strefami zachodnimi a Berlinem. Tą drogą mogły latać jedynie samoloty cywilne i wojskowe z Wielkiej Brytanii, USA oraz francuskie, a radzieckie nie mogły tego czynić. Nie było natomiast żadnych uzgodnień w komunikacji z Berlinem odnośnie lądowych i wodnych dróg.

Już na przełomie kwietnia i maja 1948 roku Rosjanie wzmogli kontrole barek wodnych i innych środków transportu docierających do Berlina Zachodniego. W maju kontrole te ustały, a w czerwcu po wprowadzeniu nowej waluty w strefach zachodnich władze radzieckie rozpoczęły blokadę Berlina Zachodniego.

Blokada polegała na niedopuszczaniu transportów żywności, opału, sprzętu do Berlina Zachodniego drogą wodną i lądową. Powstała droga powietrzna. Stalin, ogłaszając blokadę Berlina Zachodniego chciał go wziąć głodem. Nawet za cenę wybuchu wojny o Berlin. Odcięto dostawy prądu i gazu. Wówczas 3 mocarstwa zachodnie rozpoczęły dostawę żywności, medykamentów, węgla, koksu oraz maszyn i sprzętu do zbudowanych w Berlinie Zachodnim gazowni i elektrowni. Każda strefa w Berlinie Zachodnim miała swoje lotnisko, z którego startowały i lądowały samoloty transportowe. Łącznie do września 1949 roku odbyto ponad 270 tys. Lotów.

Nie tylko nieudaną blokadą, ale samym faktem blokady Stalin i ZSRR nie pozyskały sobie przychylności Niemców, a wywołały wręcz odwrotne nastawienie.

Powstanie dwóch państw niemieckich: