97677

Główne problemy w zakresie płac i dochodów w Polsce w okresie transformacji.

-    Polityka kształtowania ogólnego poziomu płac jest prowadzona na szczeblu centralnym i polega przede wszystkim na hamowaniu dynamiki plac, uzasadniając ograniczenie wysokości plac zagrożeniem inflacyjnym i traktując plącę jako podstawowe źródło wzrostu cen.

-    W gospodarce realnego socjalizmu prowadzono politykę niskich wynagrodzeń, co kontynuowane było również w latach 90-tych.

-    W latach 90-tych zaszły zmiany w metodach kształtowania poziomu płac, strukturze zarobków (zwłaszcza w rozpiętości wynagrodzeń).

-    Zmieniono metody hamowania funduszu płac (zaniechano tzw. popiwku), określając wskaźnik przyrostu przyjętego wynagrodzenia w drodze negocjacji prowadzonej przez organizacje wchodzące w skład Komisji Trójstronnej i koncentrując się na ograniczeniu poziomu plac indywidualnych poprzez ich opodatkowanie.

-    Rzeczywiste wynagrodzenia w Polsce w latach 90-tych znacznie się obniżyły:

• najwyższy spadek płac realnych => 1990 rok => pogłębiał się do 1993 roku => zachowanie tej tendencji do 1994 roku.

■ wyraźny wzrost płacy realnej 1996 i 1997 rok, pomimo tego było to tylko 73,7% wynagrodzenia z 1989 roku.