Prekursorzy- osoby, które przejawiały niezwykłą wrażliwość na losy upośledzonych grup społecznych oraz ujawniały zapał i gorliwość reformatorów.
-Jan Henryk Pestalozzi (1746-1827)- uczestnik Wielkiej Rewolucji Francuskiej, człowiek ratujący dzieci dotknięte okrucieństwem wojny, przyjaciel ludu, twórca idei oświaty ludu, autor powieści „Leonard i Gertruda” 1781-87
-Robert Owen (1771-1858)- aktywny brytyjski działacz robotniczy, twórca jednego z nurtów socjalizmu utopijnego. Dążył do poprawienia doli robotnika, budowy dziedzińca, szkoły, terenu zabaw, klubu dla robotników na osiedlach robotniczych.
-Ludwik Krzywicki (1859-1941)- marksista, socjolog, ekonomista, wychowawca, działacz społeczny, oświatowy. Głosił postulat upowszechnienia wykształcenia ogólnego jako warunku równości społecznej, propagował samokształcenie, rozpowszechniał kulturę (kształcenie na kursach dla dorosłych, kursach wakacyjnych).
-Edward Abramowski (1868-1918) - socjolog, psycholog, twórca teorii pracy społecznej, jego zdaniem „w głębi naszej psychiki zawarte są zalążki potrzeb i pragnień społecznych połączone z ich oceną moralną, czyii, że sumienie jest rodnikiem życiaspołecznego”.
-Helena Radlińska- uczestniczka Rewolucji 1905r. zbiegła z zesłania syberyjskiego i osiedliła się w Krakowie jako współkierowniczka Towarzystwa Uniwersytetu Ludowego im. A. Mickiewicza, pod jej przewodnictwem wydano pierwszy polski podręcznik społecznej pracy kulturalno-oświatowej „Praca oświatowa” 1913, głosiła konieczność wychowania narodowego. Radlińska stanęła na czele Studium Pracy Społeczno-Oświatowej Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie w latach 1925-45. W 1935 wydała „Stosunek wychowawczy do środowiska społecznego”, 1937-,, Społeczne przyczynę powodzeń i niepowodzeń szkolnych”. Kierowniczka Katedry pedagogiki społecznej UL wiatach 1945-52. była zwolenniczką poglądów Paula Bergmana- jego filozofia miała ujęcie przyrodnicze. Chętnie odwoływała się do poglądów Adolfa Busemanna, który głosił, że człowiek do działania i przeobrażania świata pobudza samo środowisko.
-Stanisław Szacki (1870-1934)- pedagog radziecki, za najważniejsze środowiska wychowawcze uznał rodzinę, szkołę i środowisko sąsiedzkie; nauczyciela widział uczącego, działacza i badacza społecznego.
-Mary Richmond (1861- 1922) - działaczka amerykańskich instytucji charytatywnych, zajmowała się społecznymi przyczynami nędzy, niezdolności do samodzielnego życia, wykolejeń. Jej zdaniem należy diagnozować środowisko przez wywiad środowiskowy i działać.
-Kazimierz Komiłowicz (1892-1939)- współpracownik Radlińskiej, zainicjował prace badawcze nad czasem wolnym robotników, młodzieży pracującej, tworzył koncepcje wczasów, propagował pracę kulturalno- oświatową.
Ośrodki:
Głównym ośrodkiem rozwoju myśli pedał.społ.było od 1925 r. Studium Pracy Społeczno-Oświatowej Wolnej Wszechnicy Polskiej w Warszawie. Kierowniczką i założycielką tego studium była H. Redlińska. W latach 1939-45 Radlińska prowadzi tajne nauczanie. Towarzystwo Wolnej Wszechnicy Polskiej koncentrowało się na zadaniach praktycznych i refleksji teoretycznej, Radlińska przeniosła swoją działalność do U.L. W 1950 r. Władze Centralne nakazały likwidację Katedry Pedał. Społecznej U.L. Działalność Katedry zamarła na 6 lat. W^ 1957 r. odbył się w Warszawie pierwszy zjazd pedagogów społecznych zorganizowany przez uczniów i współpracowników Radlińskiej skupionych przy osobie R. Wroczyńskiego. Na tym zjeździe zainicjonowano utworzenie na U.W. Katedry Pedagogiki Społecznej pod kierownictwem Wroczyńskiego. Na U.L. reaktywowano pracę Katedry w 1962r. pod kierownictwem Kamińskiego. W' ten sposób rozpoczęły działalność dwa wiodące ośrodki ped.społ.w Polsce. W' latach 80-tych powstają nowe ośrodki: WSP w Olsztynie