99237

WITALIZM DEMOGRAFICZNY A TEORIA LUDNOŚCIOWA SOCJALIZMU

witalizm demograficzny: to najstarszy proces demograficzny (starożytność) uznaje potrzebę wzrostu ludności, jako środka ekspansji terytorialnej i dyfuzji społecznej

XVI-XVII w.- witalizm demograficzny był doktryną polityczną (im więcej ludzi, tym państwo potężniejsze i bogatsze)

Spencer: im wyższa klasa społeczna, tym mniej dzieci

wszystkie gatunki żyjące w świecie charakteryzuje sprzężenie zwrotne między zdolnością do utrzymania się przy życiu a potencjałem rozrodczym. Im pewniejsze przetrwanie tym mniejsza rozrodczość. Człowiek ma największa zdolność utrzymania się przy życiu i najmniejszą rozrodczość. Każda populacja przechodzi cykl rozwojowy:

-krzyżowanie się jednostek o zróżnicowanych cechach dzięki czemu wzrasta jakość komórek

-dynamiczny rozwój -wyczerpanie się populacji.

Fisher: upadek cywilizacji wynika z upadku najwyższych klas

Ginę: uważał ze każda populacja ludzka przechodzi cykl rozwoju (jak rozwój organizmu) który obrazuje parabola

teoria ludnościowa socjalizmu: przeciwna witalizmowi demograficznemu twórcami doktryny byli pisarze socjalistyczni lata 20. i 20. oraz po 2 WŚ w Polsce

dobrobyt ustroju socjalistycznego sam w sobie wywoła dynamiczny przyrost ludności (wysoka rozrodczość, niska śmiertelność)

= prawo ludnościowe socjalizmu = stały i szybki wzrost ludności, wysoki poziom dobrobytu materialnego, mała ilość zachorowań i niska śmiertelność przy pełnym i racjonalnym wykorzystaniu zdolnych do pracy ludzi

teoria ta okazałą się zupełnie niekorzystna: nie przeprowadzano żadnych badań, nie było polityki ludnościowej, prognoz demograficznych

wyż lat 50. potwierdził prawo ludnościowe, ale niż lat 60. je całkowicie zakwestionował