99948

podział pasażerów na wsiadających i wysiadających i raożemy znacznie uprościć system obsługi stacji, zwłaszcza na peronie dla wysiadających.

Bardziej wyraźnie rysują się zalety i wady obydwu typów peronów wówczas, gdy icli ukształtowanie odnosimy do usytuowania tuneli szlakowych. Gdy szlak komunikacyjny jest zlokalizowany w jednym tunelu dwukierunkowym, wówczas stacja z peronami bocznymi nie narusza przebiegu szlaku, a układ poprzeczny tuneli ulega jedynie poszerzeniu w zasięgu staqi. W razie potrzeby przedłużanie takiej stacji jest prostym zabiegiem technicznym bez naruszenia ciągłości eksploatacji linii metra. Wkomponowanie stacji z peronami wyspowymi w szlak komunikacyjny zlokalizowany w jednym tunelu wymaga budowy odcinków przejściowych przed i poza stacją, a wydłużenie stacji tego typu będzie związane z dużymi problernamiteclmicznymi i koniecznością zakłócenia ciągłości mchu pojazdów na całej linii metra. Odwrotną sytuację będziemy mieli w przypadku, gdy tunele szlakowe będą oddzielnymi tunelami jednotorowymi rozstawionymi w odległości kilkunastu metrów. Perony wyspowe stacji metra nie naruszają przebiegu szlaku i są dokładnie zgrane z odległością między tunelami szlakowymi. Tunele szlakowe na stacji zlewają się z tunelem stacyjnym. W tym przypadku przedłużenie stacji pod mchem nie sprawia większych kłopotów i nie zakłóca ciągłości ruchu.

Ważnym elementem poprzecznym kształtowania stacji metra jest też jej schemat konstrukcyjny jako jedno-, dwu- i wielonawowy. W tym przypadku decydującą rolę odgrywa szerokość peronów. Dwa perony boczne dla rozpiętości 4-8 m są na ogól szersze niż jeden peron wyspowy. Wyjątek stanowi stacja z holem rozdzielczym między peronami, kiedy ogólna szerokość stacji może wahać się w granicach 6-20 m (rys. 3.26). Wewnętrzny obrys stacji, zwłaszcza jej wysokość jest ściśle związana z architektonicz-no-plastycznym jej ukształtowaniem. Wnętrze stacji powinno wywoływać wrażenie przestrzeimości, lekkości, jasności itd. Powinno zacierać świadomość, że znajdujemy się pod ziemią. Na stacjach metra są więc lokalizowane drobne punkty uslugowo-rozrywkowe (kioski, automaty, reklamy itp.). Niezwykle ciekawymi rozwiązaniami są niewątpliwie jednonawowe stacje z peronami wyspowymi. Są to przejrzyste, przestrzenne budowle podziemne (rys. 3.27). Stacje metra mogą też być jednym z elementów szerokiego kompleksu wielkomiejskiej zabudowy handlowo-usługowej i wówczas ich ukształtowanie jest ściśle przystosowane nie tylko do