92906

emitowanego promieniowania odpowiadająca maksimum jego natężenia przesuwa się w stronę fal krótszych (prawo przesunięć Wiena).

Natężenie promieniowania emitowanego przez dane ciało związane jest z jego zdolnością absorpcyjną, która określa jaką część energii padającego promieniowania pochłania ciało.

Oznaczając przez M(T) moc wypromieniowaną przez jednostkę powierzchni ciała, czyli jego zdolność emisyjną, a przez a(T) zdolność absorpcyjną można dla określonej temperatuiy napisać relację

M(7)

M_CZ(T),

(28.1)

a(T)

gdzie T jest temperaturą w skali bezwzględnej.

Stosunek ten jest równy zdolności emisyjnej ciała doskonale czarnego, dla którego a(fi) = 1. Ciało doskonale czarne całkowicie pochłania padające

nań promieniowanie. Obliczenia teoretyczne jak i badania doświadczalne wykazały, że

M(7) = or⁴,    (28.2)

przy czym 0 = 5,75 10 ⁸ W/nTK*.

Dla ciała nieczamego a( T ) < 1 , zdolność emisyjna wyrazi się wzorem

M(D = a(Dor.    (28.3)

4

Gdy ciało i jego otoczenie mają jednakową temperaturę, ciało zyskuje od otoczenia tyle ciepła ile traci przez promieniowanie a zatem temperatura jego nie ulega zmianie.

Jeżeli temperatura ciała T jest wyższa od temperatury otoczenia T₀, wówczas ciepło tracone przez ciało w jednostce czasu wyniesie

^ = a(T)So(r⁴ —dr⁴) ,    (28.4)

gdzie S oznacza powierzchnię ciała.

2