1352738013

820 WSTAŃ

Oto Bóg wysłuchał twojej próśb}⁷.., przemknęło jej w myśli... oto Bóg duszy twego syna da możność wiecznego żywota.

Wstrzy⁷mali się ludzie niosący mary i nad wykrzywioną nieruchomą twarzą jej syna, pochyliła się jasna, młodzieńcza postać, rzucając w^r przestrzeń rozkaz:

—    Młodzieńcze! tobie mówię, wstań!

I równocześnie po martwym kształcie ciała przebiegł dreszcz, rozwarły się szeroko błękitne, pełne lęku i zdziwienia oczy, opadły śmiertelne chusty i Nahum jej wstał z mar.

Blade jego usta chwalę poruszały się bez dźwięku, aż wreszcie spłynął z nich szept:    *

—    Gdzie przywiodłeś mnie z ciemni, Panie?... Naim-że to?... Życie... — Spojrzał do koła, w mroku gasnącego dnia dojrzał bramy miasta, ciemną linię mierzchnących gór, tłum przerażonego ludu, Hewe wdosami zmiatającą proch ziemi, matki szeroko rozwarte, dziwmie szczęsne oczy, a tuż blisko wysoką, smukłą, młodzieńczej postaci zjawę, życie od niej szło i moc, przenikało drżące ciało Nahuma zdrowa cm... Z pod ciemnych łuków brwi spoglądają ku niemu z tej obcej, a dziwnie drogiej i znanej twarzy oczy błękitne, surowe, ostrzegające i litościwe... po wychudłem ciele Nahuma przebiegł dreszcz... przypomniał sobie wszystko... dojrzał mary, płaczki, pochodnie...

Przez życie idzie się w^r śmierć... przez śmierć do życia...

I jest moc, która z martwych do życia budzi, i jest życie, które nie przemija.

Po wychudłej twarzy Nahuma spłynęły Izy żalu, skruchy, dziękczynienia, a osuwając się do stóp Chrystusa, szeptał urywanie :

—    Panie... jam nie był godny Twego miłosierdzia.

Silna, pełnią życia tętniąca dłoń ujęła jego rękę, a z błękitu oczu spłynęło wezwanie

— Stań się więc godnym... Śmierć zwycięża tylko ciało, duch śmierć zwycięża.

I wiódł Pan w objęcia matki zmartwychwstałego syna, powierzał go jej raz jeszcze.

Mary a Czeska.

i